DOI Artikel:
Jamróz, Józef Stanisław: Kościół parafialny w Goźlicach: Ze studiów nad architekturą romańską w Polsce
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.20408#0016
4. Rzut poziomy kościoła po przebudowach (datowanie murów wg legendy; rys. autor)
ne wsparte szkarpami kaplice, nadające kościo-
łowi kształt krzyża; poza tym dostawił zakrystię
i część przednią świątyni13 *, przedłużając w ten
sposób dawną romańską nawę. Wzniósł też „ko-
pułę, czyli sygnaturkę”, blachą białą pobitą.
Tablica marmurowa nad drzwiami do zakrystii
upamiętnia działalność tego proboszcza w tych
słowach: D.O.M. Templum hoc Goslicense sub
titulo Assumptionis B.M.V. ab immemorabili tem-
pore erectum. Anno 1636. W r. 1871 ówczesny
proboszcz Walenty Wlaźlacki pousuwał stare,
już spróchniałe ołtarze wraz ze zniszczo-
nymi obrazami i wystawił z kamienia ołtarz
wielki z obrazem Wniebowzięcia NP Marii,
13 Acta Visitationum, nr 65, Kompendium wizytacji
radziwiłłowskiej 1595 r. Archiwum Kapituły Metropol.
w Krakowie: wieś Gozlycze należała do Zbigniewa Osso-
lińskiego, kasztelana żarnowieckiego, a dalej na s. 530
informuje: ,,Habens ecclesiam parochialam muratam,
antę aliąuod [!] annorum decennia per hereticos profa-
natam”, tamże: ,,sufragan krakowski na nowo poświęcił
kościół w r. 1586”; zaś Acta Visitationum nr 7, bp Gem-
bickiego 1646 r. Archiw. Kurii Metrop. w Krakowie, kar-
ta 43 Gozlice podają: „Campanile ligneum et firmum
cum Campanis”; mówią o drewnianej dzwonnicy, zapewne
malowanym przez Wojciecha Gersona oraz dwa
boczne ołtarze, również kamienne u. Dawny ołtarz
główny, opisany w inwentarzu kościoła z r. 1641
zamieszczonym w księdze Acta causarum varia-
rum, był „wielki, złocisty, w którym jest krucy-
fiks” 15. Za czasów ks. Pestka w r. 1910 sprawiono
nową posadzkę z kamienia tumlińskiego. Dawne
pokrycie kościoła gontem zamieniono na blachę
cynkową; podobnie postąpiono i z dachem stoż-
kowym nad drewnianą dzwonnicą. Przeniesiono
również z przeciwległej kaplicy do kaplicy św.
Anny okazały pomnik kamienny z datą MDLXXV,
przedstawiający nieznanego brodatego rycerza,
jak można wnosić z herbów, któregoś z Ossoliń-
wolno stojącej, co zgodne jest ze stanem dzisiejszym.
14 W i ś n i e w s k i, l. c. Mowa tu zapewne o ołta-
rzach przy tęczy — otóż wg relacji proboszcza, ks. S. Gli-
szczyńskiego, w pożarze 1944 r. spaliły się stojące przy
tęczy dwa ołtarze neogotyckie; ołtarzy kamiennych bocz-
nych nie było (dopisek mój, J. S. Jamroz).
15 W i ś n i e w s k i, o. c. Ołtarz z datą 1632 znajduje
się obecnie w kaplicy po północnej stronie nawy. Obcię-
ty dołem na skutek małej wysokości kaplicy utracił swo-
je proporcje. Jest to ołtarz drewniany o formach rene-
sansu flamandzkiego, silnie grzybem zniszczony.
8
ne wsparte szkarpami kaplice, nadające kościo-
łowi kształt krzyża; poza tym dostawił zakrystię
i część przednią świątyni13 *, przedłużając w ten
sposób dawną romańską nawę. Wzniósł też „ko-
pułę, czyli sygnaturkę”, blachą białą pobitą.
Tablica marmurowa nad drzwiami do zakrystii
upamiętnia działalność tego proboszcza w tych
słowach: D.O.M. Templum hoc Goslicense sub
titulo Assumptionis B.M.V. ab immemorabili tem-
pore erectum. Anno 1636. W r. 1871 ówczesny
proboszcz Walenty Wlaźlacki pousuwał stare,
już spróchniałe ołtarze wraz ze zniszczo-
nymi obrazami i wystawił z kamienia ołtarz
wielki z obrazem Wniebowzięcia NP Marii,
13 Acta Visitationum, nr 65, Kompendium wizytacji
radziwiłłowskiej 1595 r. Archiwum Kapituły Metropol.
w Krakowie: wieś Gozlycze należała do Zbigniewa Osso-
lińskiego, kasztelana żarnowieckiego, a dalej na s. 530
informuje: ,,Habens ecclesiam parochialam muratam,
antę aliąuod [!] annorum decennia per hereticos profa-
natam”, tamże: ,,sufragan krakowski na nowo poświęcił
kościół w r. 1586”; zaś Acta Visitationum nr 7, bp Gem-
bickiego 1646 r. Archiw. Kurii Metrop. w Krakowie, kar-
ta 43 Gozlice podają: „Campanile ligneum et firmum
cum Campanis”; mówią o drewnianej dzwonnicy, zapewne
malowanym przez Wojciecha Gersona oraz dwa
boczne ołtarze, również kamienne u. Dawny ołtarz
główny, opisany w inwentarzu kościoła z r. 1641
zamieszczonym w księdze Acta causarum varia-
rum, był „wielki, złocisty, w którym jest krucy-
fiks” 15. Za czasów ks. Pestka w r. 1910 sprawiono
nową posadzkę z kamienia tumlińskiego. Dawne
pokrycie kościoła gontem zamieniono na blachę
cynkową; podobnie postąpiono i z dachem stoż-
kowym nad drewnianą dzwonnicą. Przeniesiono
również z przeciwległej kaplicy do kaplicy św.
Anny okazały pomnik kamienny z datą MDLXXV,
przedstawiający nieznanego brodatego rycerza,
jak można wnosić z herbów, któregoś z Ossoliń-
wolno stojącej, co zgodne jest ze stanem dzisiejszym.
14 W i ś n i e w s k i, l. c. Mowa tu zapewne o ołta-
rzach przy tęczy — otóż wg relacji proboszcza, ks. S. Gli-
szczyńskiego, w pożarze 1944 r. spaliły się stojące przy
tęczy dwa ołtarze neogotyckie; ołtarzy kamiennych bocz-
nych nie było (dopisek mój, J. S. Jamroz).
15 W i ś n i e w s k i, o. c. Ołtarz z datą 1632 znajduje
się obecnie w kaplicy po północnej stronie nawy. Obcię-
ty dołem na skutek małej wysokości kaplicy utracił swo-
je proporcje. Jest to ołtarz drewniany o formach rene-
sansu flamandzkiego, silnie grzybem zniszczony.
8