4. Kaplica zamkowa w Lublinie, malowidła na sklepieniu prezbiterium
(fot. J. Szandomirski)
szonej wiedzy o nich formę zwartą, podbudowaną
filozoficznie racjami neoplatońskiej teorii emana-
cji i obleczoną we właściwy mu mistycyzm6.
biblijna [w:] Podręczna encyklopedia biblijna, I, Poz-
nań-Warszawa-Lublin 1959, s. 52—56. — Także artykuł
zbiorowy: Anioł [w:] Encyklopedia katolicka, I, Lu-
blin 1972, szp. 605—611.
0 Dzieła Świętego Dionizjusza Areopagity w tłuma-
czeniu, z przedmową i wstępem E. Bułhaka, Kra-
ków 1932, na s. 123—174 traktat O hierarchii niebiań-
skiej (cyt. dalej Pseudo-Dionizy). Tłumacz w ob-
szernym wstępie uporczywie broni poglądu o tożsamości
autora z Dionizym Areopagitą, uczniem św. Pawła, pierw-
szym biskupem Paryża i według legendy jego apostołem,
wbrew ustaleniom w nauce wykazującym bezsporną za-
Czerpiąc ze źródeł biblijnych i patrystycznych,
w których daje się odnaleźć już wszystkie przy-
jęte przez niego kategorie bytów niebiańskich,
leżność wyłożonych w nim myśli od filozofii Plotyna
i Proklosa. W obecnym stanie wiedzy przyjmuje się, że
pisma Pseudo-Dionizego powstały w środowisku syryj-
skim końca w. V lub początku VI. Por. Denys L’Areo-
pagite. La Hierarchie Celeste, wstęp R. R o q u e s, stu-
dium krytyczne G. H e i 1, tłumaczenie i komentarz
M. de Gandillac (Sources Chretiennes, 58, Paris
1958). — E. G i 1 s o n, Historia filozofii chrześcijańskiej
w wiekach średnich, tłumaczenie S. Zalewski, Warszawa
1966, s. 83 i 580. — J. M. Szymusiak i M. Staro-
wieyski, Słownik toczesnochrześcijańskiego piśmien-
nictwa, Poznań 1971, s. 341—342.
23
(fot. J. Szandomirski)
szonej wiedzy o nich formę zwartą, podbudowaną
filozoficznie racjami neoplatońskiej teorii emana-
cji i obleczoną we właściwy mu mistycyzm6.
biblijna [w:] Podręczna encyklopedia biblijna, I, Poz-
nań-Warszawa-Lublin 1959, s. 52—56. — Także artykuł
zbiorowy: Anioł [w:] Encyklopedia katolicka, I, Lu-
blin 1972, szp. 605—611.
0 Dzieła Świętego Dionizjusza Areopagity w tłuma-
czeniu, z przedmową i wstępem E. Bułhaka, Kra-
ków 1932, na s. 123—174 traktat O hierarchii niebiań-
skiej (cyt. dalej Pseudo-Dionizy). Tłumacz w ob-
szernym wstępie uporczywie broni poglądu o tożsamości
autora z Dionizym Areopagitą, uczniem św. Pawła, pierw-
szym biskupem Paryża i według legendy jego apostołem,
wbrew ustaleniom w nauce wykazującym bezsporną za-
Czerpiąc ze źródeł biblijnych i patrystycznych,
w których daje się odnaleźć już wszystkie przy-
jęte przez niego kategorie bytów niebiańskich,
leżność wyłożonych w nim myśli od filozofii Plotyna
i Proklosa. W obecnym stanie wiedzy przyjmuje się, że
pisma Pseudo-Dionizego powstały w środowisku syryj-
skim końca w. V lub początku VI. Por. Denys L’Areo-
pagite. La Hierarchie Celeste, wstęp R. R o q u e s, stu-
dium krytyczne G. H e i 1, tłumaczenie i komentarz
M. de Gandillac (Sources Chretiennes, 58, Paris
1958). — E. G i 1 s o n, Historia filozofii chrześcijańskiej
w wiekach średnich, tłumaczenie S. Zalewski, Warszawa
1966, s. 83 i 580. — J. M. Szymusiak i M. Staro-
wieyski, Słownik toczesnochrześcijańskiego piśmien-
nictwa, Poznań 1971, s. 341—342.
23