35. Matka Boska, fragment obrazu z ryc. 32 (fot. Z. Ma-
linowski)
stać Marii (Koronacja). Program ten uzupełniają
ponadto sceny oparte na apokryfach, mianowicie
Sw. Rodzina w Egipcie oraz Pogrzeb Matki Bo-
skiej.
Koncepcję wykorzystania w ołtarzu tematów
pochodzących z różnych wątków literackich na-
leży uzasadniać potrzebami liturgicznymi oraz
wynikającą z nich może treścią zamówienia zło-
żonego przez fundatora — ściśle na ogół określa-
jącego zawartość ołtarza n. Zamawiający nasz oł-
tarz zapewne oo. dominikanie pragnęli widocz-
nie, by jego poszczególne sceny nawiązywały do
ważniejszych świąt kościelnych i stanowiły w ten
sposób niejako poglądową lekcję Ewangelii oraz
aktualnych w XV w. problemów teologicznych.
0 tym zaś, że sceny ołtarza dominikańskiego od-
71 B. Dąbówna, Warsztat malarza cechowego (Stu-
dia Renesansowe, t. IV, s. 349—350); T. Dobrowolski,
Zycie, twórczość i znaczenie społeczne artystów polskich
1 w Polsce pracujących w okresie późnego gotyku (1440—
zwierciedlają piętnastowieczne spory teologiczne,
że są nawet wynikiem zajęcia w nich określonego
stanowiska, przekonała nas przeprowadzona w
tym artykule analiza ich tematycznych treści.
Praca niniejsza zajmując się treściami lite-
rackimi pomija w zasadzie analizę stylistyczną
ołtarza i problem jego genezy formalnej. Nie-
mniej wypadnie już na tym miejscu wspomnieć,
ze w parze z rozbudową wątków fabularnych szło
poszerzenie środków wyrazu, widoczne przez po-
równanie opisanego dzieła z twórczością malar-
ską pierwszej połowy w. XV. Kompozycja kwa-
ter jest tu bogatsza, ilość osób dramatu zwiększo-
na, przestrzeń pogłębiona, perspektywa popra-
wniejsza. Słowem, ołtarz dominikański jest świa-
dectwem ewolucji krakowskiego malarstwa.
—1520), Wrocław 1965; F. Burger, Die deutsche Ma-
lerei. Handbuch der Kunstwissenschaft, Berlin 1913, s.
83—86, 95; H. Huth, Kiinstler und Werkstatt der Spdt-
gotik, Augsburg 1923, s. 34.
82
linowski)
stać Marii (Koronacja). Program ten uzupełniają
ponadto sceny oparte na apokryfach, mianowicie
Sw. Rodzina w Egipcie oraz Pogrzeb Matki Bo-
skiej.
Koncepcję wykorzystania w ołtarzu tematów
pochodzących z różnych wątków literackich na-
leży uzasadniać potrzebami liturgicznymi oraz
wynikającą z nich może treścią zamówienia zło-
żonego przez fundatora — ściśle na ogół określa-
jącego zawartość ołtarza n. Zamawiający nasz oł-
tarz zapewne oo. dominikanie pragnęli widocz-
nie, by jego poszczególne sceny nawiązywały do
ważniejszych świąt kościelnych i stanowiły w ten
sposób niejako poglądową lekcję Ewangelii oraz
aktualnych w XV w. problemów teologicznych.
0 tym zaś, że sceny ołtarza dominikańskiego od-
71 B. Dąbówna, Warsztat malarza cechowego (Stu-
dia Renesansowe, t. IV, s. 349—350); T. Dobrowolski,
Zycie, twórczość i znaczenie społeczne artystów polskich
1 w Polsce pracujących w okresie późnego gotyku (1440—
zwierciedlają piętnastowieczne spory teologiczne,
że są nawet wynikiem zajęcia w nich określonego
stanowiska, przekonała nas przeprowadzona w
tym artykule analiza ich tematycznych treści.
Praca niniejsza zajmując się treściami lite-
rackimi pomija w zasadzie analizę stylistyczną
ołtarza i problem jego genezy formalnej. Nie-
mniej wypadnie już na tym miejscu wspomnieć,
ze w parze z rozbudową wątków fabularnych szło
poszerzenie środków wyrazu, widoczne przez po-
równanie opisanego dzieła z twórczością malar-
ską pierwszej połowy w. XV. Kompozycja kwa-
ter jest tu bogatsza, ilość osób dramatu zwiększo-
na, przestrzeń pogłębiona, perspektywa popra-
wniejsza. Słowem, ołtarz dominikański jest świa-
dectwem ewolucji krakowskiego malarstwa.
—1520), Wrocław 1965; F. Burger, Die deutsche Ma-
lerei. Handbuch der Kunstwissenschaft, Berlin 1913, s.
83—86, 95; H. Huth, Kiinstler und Werkstatt der Spdt-
gotik, Augsburg 1923, s. 34.
82