7. Adoracja Dzieciątka Stefana Lochnera, przed 1451. Mu-
zeum w Altenburgu (wg K. Woerir.anna)
że wchodzą w grę analogie jednak zbyt nikłe. Za
to ołtarz słowacki można zestawiać ogólnie ze
sztuką polską, tym bardziej że mogli go wyko-
nać Wawrzyniec z Krakowa i Mikołaj z Bochni6.
O pewnych zbliżeniach formalnych, w każdym
razie silniejszych niż cytowane przez Csankyego,
między dziełem krakowskim a szczególnie Austrią
zdają się informować ryciny dzieł zebrane w
książce Karla Oettingera o malarstwie „marchii
wschodniej” 7. Jej przegląd nie prowadzi wpraw-
dzie do uchwycenia zjawisk identycznych z pol-
skimi, lecz informuje o tablicach do siebie zbliżo-
nych, a interesujących, tym bardziej że dadzą się
wyśledzić na zwartym obszarze geograficznym.
Celem uniknięcia dłużyzn posłuży się autor prze-
de wszystkim zestawieniem rycin, a jeśli komen-
tarzem, to możliwie zwięzłym.
Scena Zwiastowania dominikańskiego retabu-
lum znajduje swój odpowiednik w Zwiastowaniu
Mistrza ołtarza Albrechta z lat około r. 1437
(ryc. 3 i 4). Analogie odnoszą się tu do zasadni-
czej kompozycji, księgi w rękach Marii i górnej
partii postaci anioła.
Adorację Dzieciątka, porównywaną już z taką
samą sceną w ołtarzu ptaszkowskim, można też
zestawić z wcześniejszym obrazem (ok. 1415—
—1420) Mistrza wiedeńskiej Adoracji (ryc. 5 i 6),
a także z Pokłonem pasterzy z czasu około r. 1440
wymienionego Mistrza ołtarza Albrechta, gdyż w
tym drugim dziele Madonnę ze złożonymi modli-
tewnie rękoma osłania luźny płaszcz, jak w ołta-
rzu dominikańskim8. Najsilniejsze podobieństwo
łączy jednak obraz krakowski z Adoracją Dzie-
ciątka Stefana Lochnera (zm. 1451) w Muzeum
8. Adoracja Dzieciątka, drzeworyt, ok. r. 1430 (wg G.
Dehia)
6 Tamże, s. 71; T. Dobrowolski, Życie, twór-
czość i znaczenie społeczne artystów polskich i w Polsce
pracujących w okresie gotyku (1440—1520), Wrocław 1965,
s. 155—156.
7 K. O e t t i n g e r, Altdeutsche Maler der Ostmark,
Wien 1944.
8 O e 11 i n g e r, o. c., ryc. 23.
91
zeum w Altenburgu (wg K. Woerir.anna)
że wchodzą w grę analogie jednak zbyt nikłe. Za
to ołtarz słowacki można zestawiać ogólnie ze
sztuką polską, tym bardziej że mogli go wyko-
nać Wawrzyniec z Krakowa i Mikołaj z Bochni6.
O pewnych zbliżeniach formalnych, w każdym
razie silniejszych niż cytowane przez Csankyego,
między dziełem krakowskim a szczególnie Austrią
zdają się informować ryciny dzieł zebrane w
książce Karla Oettingera o malarstwie „marchii
wschodniej” 7. Jej przegląd nie prowadzi wpraw-
dzie do uchwycenia zjawisk identycznych z pol-
skimi, lecz informuje o tablicach do siebie zbliżo-
nych, a interesujących, tym bardziej że dadzą się
wyśledzić na zwartym obszarze geograficznym.
Celem uniknięcia dłużyzn posłuży się autor prze-
de wszystkim zestawieniem rycin, a jeśli komen-
tarzem, to możliwie zwięzłym.
Scena Zwiastowania dominikańskiego retabu-
lum znajduje swój odpowiednik w Zwiastowaniu
Mistrza ołtarza Albrechta z lat około r. 1437
(ryc. 3 i 4). Analogie odnoszą się tu do zasadni-
czej kompozycji, księgi w rękach Marii i górnej
partii postaci anioła.
Adorację Dzieciątka, porównywaną już z taką
samą sceną w ołtarzu ptaszkowskim, można też
zestawić z wcześniejszym obrazem (ok. 1415—
—1420) Mistrza wiedeńskiej Adoracji (ryc. 5 i 6),
a także z Pokłonem pasterzy z czasu około r. 1440
wymienionego Mistrza ołtarza Albrechta, gdyż w
tym drugim dziele Madonnę ze złożonymi modli-
tewnie rękoma osłania luźny płaszcz, jak w ołta-
rzu dominikańskim8. Najsilniejsze podobieństwo
łączy jednak obraz krakowski z Adoracją Dzie-
ciątka Stefana Lochnera (zm. 1451) w Muzeum
8. Adoracja Dzieciątka, drzeworyt, ok. r. 1430 (wg G.
Dehia)
6 Tamże, s. 71; T. Dobrowolski, Życie, twór-
czość i znaczenie społeczne artystów polskich i w Polsce
pracujących w okresie gotyku (1440—1520), Wrocław 1965,
s. 155—156.
7 K. O e t t i n g e r, Altdeutsche Maler der Ostmark,
Wien 1944.
8 O e 11 i n g e r, o. c., ryc. 23.
91