§. 28. Gang der Mahlzeiten. 135
οξος Ι'νεστιν , έμβαφια dl καί λεκανια και τρϋβλια καί όξΰβαφα εν οΐς τα
ήδύσματα η βρωματα: vgl. X. 92 und. über δξΰβαφα insbes. Atli. Π.
76, VI. 16, XL 87, XII. 60, und mehr bei Letronne im Journal
d. Savants 1833, p. 610, 1837, p. 750 , namentlich gegen den
unbegreiflichen aber gleichwohl beharrlich fortgesezten Missbrauch
der deutschen Archäologie , durch όζΰβαφον eine grosse glockenför-
mige Kraterform zu bezeichnen, s. Gerhard Berlins ant. Bildw.
S. 358.
16) Ήδύσματα, Plut. esu carn. I. 5, auch ύποτρίμματα (Aristoph.
Eccl. 291: ύπότριμμα βλέπειν, wie νάπυ, Equ. 630 , oder κάρδαμα,
Vesp. 474, vgl. Ath. IV. 10, Vif. 45, Artemid. I. 72) und πάρ-
ο-ψίδες, Plut. occ. viv. c. 1 , welcher leztere Ausdruck dann selbst
wieder zur Bezeichnung eines Gefässes übergegangen ist, s. Fritz-
sche im Prooem. lect. Rostock. 1844—45 und Ussing 1. c. p. 160 fgg.;
im Allg. aber den κατάλογος ήδυσμάτουν bei Ath. IV. 69 und mehr
das. IX. 1 fgg. und Poll. VI. 65—71.
17) Προπόματα, Plut. qu. symp. VIII. 9. 3; vgl. Ath. II. 51
und Plin. XIV. 28 : Tiberio Claudio principe ante kos annos quadra-
ginta institutum, ut jejuni biberent potusque vini antecederet cibos, ex-
ternis et hoc artibus ac medicorum placitis novitate aliqua sese com-
mendantium.
18) Philochorus bei Ath, II. 7 oder XV. 48: προςφέρεσ&αι μετά
τα σΐτα άκρατον μόνον όσον γεύσασ&αι, δείγμα τής δυνήμεως τοΰ άγα-
ϋον &εοϋ, τό dl λοιπόν ήδη κεκραμένον, οπόσον έκαστος βούλεται: vgl.
Diodor. IV. 3 und Schol. Aristoph. Vesp. 525: οπότε μέλλοι ή τρά-
πεζα αϊ'ρεσ&αι, auch Jensius lect. Lucian, p. 399 oder Burmann ad
Virg. Aeneid. I. 737 , und über άγα&ός δαίμων überhaupt Gerhard
in Abhh. d. Berl. Akad. 1847.
19) Άπονίψασ&αι, nicht mit dem obigen κατά χειρός (not. 3) zu
verwechseln, vgl. Ath. IX. 76 und Nauck ad Aristoph. Byz. p. 251.
Dazu Handtücher, χειρόμακτρα, mantelia, Voss. Etymol. 1. lat. p. 380.
20) Plut. de musica c. 4: ταϋτ ειπών έπαιώνισε και σπείσας . . .
απέλυσε τούς έστιωμένους: vgl. Ath. XI. 7, XIV. 24, und mehr G.
Alt. §. 21 , not. 5.
21) Ath. XV. 48: δο&είσης τής τοΰ άγα&οΰ δαίμονας κράσεως
(not. 18) ε&ος ήν βαστάζεσ&αι τάς τραπέζας, vgl. IX. 77 mit d. Erkl.
zu Xenoph. Sympos. II. 1 und Wytt. ad Plut. p. 939. Wer nicht
mittrinken wollte, entfernte sich: ή πΐ&ι ή άπι&ι, vgl. d. Erkl. zu
Cic. Tuscul. V. 41.
22) Antipho c. noverc. §. 18: επειδή γάρ έδεδειπνήκεισαν, ωςπερ
ε'ικός . . . σπονδάς d’ έποιοϋντο και λιβανωτόν υπέρ αυτών έτί&εσαν:
vgl. Aristoph. Vesp. 1220 und mehr bei Poll. VI. 15 und 100,
Ath. II. 7, XV. 17 , und d. Erkl. d. Sprichworts τό τρίτον τω άω-
τήρι, insbes. Schol. Pind. Istlim. V. 10 oder Plat. Phileb. p.65D:
έκιρνώντο γάρ εν ταΐς συνουσίαις κρατήρες τρεις, και τον μεν πρώτον
Λιος 'Ολυμπίου και &εών 'Ολυμπίων ελεγον, τον δε δεύτερον ηρώων, τον
δε τρίτον σωτήρος , . . ελεγον δε αυτόν και τέλειον, mit Müller zu
Aeschyl. Eum. S. 187 fg. Denn μέχρι τριών δει τιμήν τούς &εονς,
Antiphanes bei Ath. X. 57.
23) Χρίματα άμβροσίοδμα και στεφάνους ιο&αλέας, Philoxenus bei
Ath. IX. 77; vgl. dens. XV. 8—46 und Car. Paschalii Coronae,
Leyden 1681. 8, p. 65 fgg. Die Kränze übrigens nicht nur um
den Kopf, sondern auch um Hals und Brust, ja um die Beine;
οξος Ι'νεστιν , έμβαφια dl καί λεκανια και τρϋβλια καί όξΰβαφα εν οΐς τα
ήδύσματα η βρωματα: vgl. X. 92 und. über δξΰβαφα insbes. Atli. Π.
76, VI. 16, XL 87, XII. 60, und mehr bei Letronne im Journal
d. Savants 1833, p. 610, 1837, p. 750 , namentlich gegen den
unbegreiflichen aber gleichwohl beharrlich fortgesezten Missbrauch
der deutschen Archäologie , durch όζΰβαφον eine grosse glockenför-
mige Kraterform zu bezeichnen, s. Gerhard Berlins ant. Bildw.
S. 358.
16) Ήδύσματα, Plut. esu carn. I. 5, auch ύποτρίμματα (Aristoph.
Eccl. 291: ύπότριμμα βλέπειν, wie νάπυ, Equ. 630 , oder κάρδαμα,
Vesp. 474, vgl. Ath. IV. 10, Vif. 45, Artemid. I. 72) und πάρ-
ο-ψίδες, Plut. occ. viv. c. 1 , welcher leztere Ausdruck dann selbst
wieder zur Bezeichnung eines Gefässes übergegangen ist, s. Fritz-
sche im Prooem. lect. Rostock. 1844—45 und Ussing 1. c. p. 160 fgg.;
im Allg. aber den κατάλογος ήδυσμάτουν bei Ath. IV. 69 und mehr
das. IX. 1 fgg. und Poll. VI. 65—71.
17) Προπόματα, Plut. qu. symp. VIII. 9. 3; vgl. Ath. II. 51
und Plin. XIV. 28 : Tiberio Claudio principe ante kos annos quadra-
ginta institutum, ut jejuni biberent potusque vini antecederet cibos, ex-
ternis et hoc artibus ac medicorum placitis novitate aliqua sese com-
mendantium.
18) Philochorus bei Ath, II. 7 oder XV. 48: προςφέρεσ&αι μετά
τα σΐτα άκρατον μόνον όσον γεύσασ&αι, δείγμα τής δυνήμεως τοΰ άγα-
ϋον &εοϋ, τό dl λοιπόν ήδη κεκραμένον, οπόσον έκαστος βούλεται: vgl.
Diodor. IV. 3 und Schol. Aristoph. Vesp. 525: οπότε μέλλοι ή τρά-
πεζα αϊ'ρεσ&αι, auch Jensius lect. Lucian, p. 399 oder Burmann ad
Virg. Aeneid. I. 737 , und über άγα&ός δαίμων überhaupt Gerhard
in Abhh. d. Berl. Akad. 1847.
19) Άπονίψασ&αι, nicht mit dem obigen κατά χειρός (not. 3) zu
verwechseln, vgl. Ath. IX. 76 und Nauck ad Aristoph. Byz. p. 251.
Dazu Handtücher, χειρόμακτρα, mantelia, Voss. Etymol. 1. lat. p. 380.
20) Plut. de musica c. 4: ταϋτ ειπών έπαιώνισε και σπείσας . . .
απέλυσε τούς έστιωμένους: vgl. Ath. XI. 7, XIV. 24, und mehr G.
Alt. §. 21 , not. 5.
21) Ath. XV. 48: δο&είσης τής τοΰ άγα&οΰ δαίμονας κράσεως
(not. 18) ε&ος ήν βαστάζεσ&αι τάς τραπέζας, vgl. IX. 77 mit d. Erkl.
zu Xenoph. Sympos. II. 1 und Wytt. ad Plut. p. 939. Wer nicht
mittrinken wollte, entfernte sich: ή πΐ&ι ή άπι&ι, vgl. d. Erkl. zu
Cic. Tuscul. V. 41.
22) Antipho c. noverc. §. 18: επειδή γάρ έδεδειπνήκεισαν, ωςπερ
ε'ικός . . . σπονδάς d’ έποιοϋντο και λιβανωτόν υπέρ αυτών έτί&εσαν:
vgl. Aristoph. Vesp. 1220 und mehr bei Poll. VI. 15 und 100,
Ath. II. 7, XV. 17 , und d. Erkl. d. Sprichworts τό τρίτον τω άω-
τήρι, insbes. Schol. Pind. Istlim. V. 10 oder Plat. Phileb. p.65D:
έκιρνώντο γάρ εν ταΐς συνουσίαις κρατήρες τρεις, και τον μεν πρώτον
Λιος 'Ολυμπίου και &εών 'Ολυμπίων ελεγον, τον δε δεύτερον ηρώων, τον
δε τρίτον σωτήρος , . . ελεγον δε αυτόν και τέλειον, mit Müller zu
Aeschyl. Eum. S. 187 fg. Denn μέχρι τριών δει τιμήν τούς &εονς,
Antiphanes bei Ath. X. 57.
23) Χρίματα άμβροσίοδμα και στεφάνους ιο&αλέας, Philoxenus bei
Ath. IX. 77; vgl. dens. XV. 8—46 und Car. Paschalii Coronae,
Leyden 1681. 8, p. 65 fgg. Die Kränze übrigens nicht nur um
den Kopf, sondern auch um Hals und Brust, ja um die Beine;