DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.51362#0044
*^C4O^
deinde qualis inter duos fures aut raptorcs.de dividenda pro?-
da , aut furto, aut ipsa obligatio sit impossibilis
natura-; vel jure,qualis impossibilitascontradus vitiat,neque
fidejussio tenet /. zy.ss.h.t. deinde adverte non debere fide-
jussbrem in plus teneri , quam principalem , posse vero in
leviorem causam fidejubere dubium non est §ssi. Inffi h.t„
ex evidenti ratione diversitatis tnam posteriori casu adhuc ob-
ligatio principalis est , cui accedit fidejussbr , & sine qua
esse non potest , priori casu absurdum sequeretur, sciL ac-
celsionem dari sine principali, saltem in eo , quod plus cs-
set in fidejussione 5 plus autem varie dicitur, vel re , vel
causa , vel tempore , vel loco. Re plus est in fidejussione.si
sc.in majorem summam seobliget fidejussbr,quam principalis,
& hsc fidejussio non tota valet , etiamsi postea principa-
lis etiam in tantum obligatus sit /. az- C, h. t. led tantum
in concurrentem summam fidejussio tenet arg. l. 1. §. 4*
ssi de verb. obliga l iv.ff. de Conft. pecun. ne utile vitietur per
inutile; non obstante qux vult fideiussbrem
omnino non obligari: intclligenda enim d.l. vel de eo,quod
excedit , vel de duriori causa, ubi separatio intelligi non
potest , qualis casus £.§.7. proponitur vid. Peretzium n.16.
C. h. t. quid autem sit fideiussbrem in plus obligari cau-
sa , tempore, & loco vid. /♦ s.ssi. b. t. & DD. communiter
ad & de his modis didus §./«. intelligenduss
in durius enim multis casibus fideiussbr obligari potest,quos
recenset Hahn, adVVef. num. 5. verf,tamen potess efficacius h. t.
Inter quos connumeratur hic, quod fidejussbr cnm pafto
obstagii obligari potest ; quid & quale hoc pa<ftum obsta-
giigerman. XdslUttg otW sit, vid, Gail. z.
obs. tf.n.i.dr feqq. hic sussiciat notasse , quod hoc padum
nonsolum sitjestri&um per Recessi Imp.de Anno 1548. tit.
deinde qualis inter duos fures aut raptorcs.de dividenda pro?-
da , aut furto, aut ipsa obligatio sit impossibilis
natura-; vel jure,qualis impossibilitascontradus vitiat,neque
fidejussio tenet /. zy.ss.h.t. deinde adverte non debere fide-
jussbrem in plus teneri , quam principalem , posse vero in
leviorem causam fidejubere dubium non est §ssi. Inffi h.t„
ex evidenti ratione diversitatis tnam posteriori casu adhuc ob-
ligatio principalis est , cui accedit fidejussbr , & sine qua
esse non potest , priori casu absurdum sequeretur, sciL ac-
celsionem dari sine principali, saltem in eo , quod plus cs-
set in fidejussione 5 plus autem varie dicitur, vel re , vel
causa , vel tempore , vel loco. Re plus est in fidejussione.si
sc.in majorem summam seobliget fidejussbr,quam principalis,
& hsc fidejussio non tota valet , etiamsi postea principa-
lis etiam in tantum obligatus sit /. az- C, h. t. led tantum
in concurrentem summam fidejussio tenet arg. l. 1. §. 4*
ssi de verb. obliga l iv.ff. de Conft. pecun. ne utile vitietur per
inutile; non obstante qux vult fideiussbrem
omnino non obligari: intclligenda enim d.l. vel de eo,quod
excedit , vel de duriori causa, ubi separatio intelligi non
potest , qualis casus £.§.7. proponitur vid. Peretzium n.16.
C. h. t. quid autem sit fideiussbrem in plus obligari cau-
sa , tempore, & loco vid. /♦ s.ssi. b. t. & DD. communiter
ad & de his modis didus §./«. intelligenduss
in durius enim multis casibus fideiussbr obligari potest,quos
recenset Hahn, adVVef. num. 5. verf,tamen potess efficacius h. t.
Inter quos connumeratur hic, quod fidejussbr cnm pafto
obstagii obligari potest ; quid & quale hoc pa<ftum obsta-
giigerman. XdslUttg otW sit, vid, Gail. z.
obs. tf.n.i.dr feqq. hic sussiciat notasse , quod hoc padum
nonsolum sitjestri&um per Recessi Imp.de Anno 1548. tit.