DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.43376#0214
184
LIB. V. CAP. V.
aetas rede conilitui poteft. Altera igitur facies re-
praefentabit nobis dotlrinae huius infantiam, ac te-
nuia initia: Altera maiorem, quam confecuta eft,
labentibus Seculis, perfectionem , virileque quod-
dam robur. Sic igitur, falua manente mea fenten-
tia, duos nadi fumus Mercurios, primum et fecun-
dum, iuniorem et feniorem. Id ipfum Aegyptios
fymbolice credo fubinnuere voluifle, quando * **
Mercurium duplici fpeci» finxerunt, iuuenem iuxta
fenem collocantes. Non mediocriter haec illuftrari
poffunt ex loco majstethonis infigni, fed cuius
verba emendatione opus habent» Tentarunt eam
** viri do&iflimi, et ex parte manum medicam ad-
hibuerunt, non infeliciter. Nos totum locum ita
legendum efie arbitramur. Teftatur nempe ma-
netho, *** fe ea quae relaturus erat, defumfiiTe,
ίκ των εν τη Σηςιούοικη yq καμένων ςηλων, ϊεξοό
&ωλέκτω κομ ίεξογλυφικοϊε γςοίμμοίσιν κεγα,ξω·
κτηξχτμενωνυπο ®ω§, τζ ΉξωΤϊΤΕξμ&, Κ&1 εξμνμ
λεκτχ , eis την έλλην$α φωνήν , yζdμμcύσ^v ιεξο-
γξοίφικοί^ άπο^εντων εν filShois ύττο rS dycc·
εν το7α ’Α^υτο/Γ των ϊεξων Μ,γότΐτ^· Quae fic
funt vertenda: Defumfit hiftoriam fu ani manetho,
ex Stelis vel columnis, pofitis in terra Seriadica, qui·
bus quondam Thoth, primus Mercurius, dialecto Sa~
cra, et characteribus hieroglyphicis vfus, ea inferi·
t- pfirat, quae deinde pofi diluuium Agathodaemon,
filius fecundi Mercurii, pater que Tati, ex dialeffo
Sacra, literis Sacerdotum facris deferipta, in Grae-
corum linguam transtulit, ac in libros relata , in
* Synesivs de Prouidentia, p.ιοί.
** Vide warbvrton’s EJJai fur les Hieroglyphes
Το. I. p. 162. etc.
*** insYNCELLi Chronogrjphia p. 40.
LIB. V. CAP. V.
aetas rede conilitui poteft. Altera igitur facies re-
praefentabit nobis dotlrinae huius infantiam, ac te-
nuia initia: Altera maiorem, quam confecuta eft,
labentibus Seculis, perfectionem , virileque quod-
dam robur. Sic igitur, falua manente mea fenten-
tia, duos nadi fumus Mercurios, primum et fecun-
dum, iuniorem et feniorem. Id ipfum Aegyptios
fymbolice credo fubinnuere voluifle, quando * **
Mercurium duplici fpeci» finxerunt, iuuenem iuxta
fenem collocantes. Non mediocriter haec illuftrari
poffunt ex loco majstethonis infigni, fed cuius
verba emendatione opus habent» Tentarunt eam
** viri do&iflimi, et ex parte manum medicam ad-
hibuerunt, non infeliciter. Nos totum locum ita
legendum efie arbitramur. Teftatur nempe ma-
netho, *** fe ea quae relaturus erat, defumfiiTe,
ίκ των εν τη Σηςιούοικη yq καμένων ςηλων, ϊεξοό
&ωλέκτω κομ ίεξογλυφικοϊε γςοίμμοίσιν κεγα,ξω·
κτηξχτμενωνυπο ®ω§, τζ ΉξωΤϊΤΕξμ&, Κ&1 εξμνμ
λεκτχ , eis την έλλην$α φωνήν , yζdμμcύσ^v ιεξο-
γξοίφικοί^ άπο^εντων εν filShois ύττο rS dycc·
εν το7α ’Α^υτο/Γ των ϊεξων Μ,γότΐτ^· Quae fic
funt vertenda: Defumfit hiftoriam fu ani manetho,
ex Stelis vel columnis, pofitis in terra Seriadica, qui·
bus quondam Thoth, primus Mercurius, dialecto Sa~
cra, et characteribus hieroglyphicis vfus, ea inferi·
t- pfirat, quae deinde pofi diluuium Agathodaemon,
filius fecundi Mercurii, pater que Tati, ex dialeffo
Sacra, literis Sacerdotum facris deferipta, in Grae-
corum linguam transtulit, ac in libros relata , in
* Synesivs de Prouidentia, p.ιοί.
** Vide warbvrton’s EJJai fur les Hieroglyphes
Το. I. p. 162. etc.
*** insYNCELLi Chronogrjphia p. 40.