Novensia: Studia i Materiały (8.1995)

WELIZAR IWANOW WEŁKOW
18 maja 1928 — 21 kwietnia 1993

21 kwietnia 1993 r., po ciężkiej chorobie,
odszedł od nas wielki bułgarski uczony — histo-
ryk, epigrafik i archeolog, profesor Welizar Iwa-
now Wełkow.
Urodzony 18 maja 1928 r. w Sofii, Welizar
Wełkow wzrastał w rodzinie, której los był
mocno związany z naukami historycznymi. Syn
znanego archeologa i długoletniego dyrektora
Muzeum Archeologicznego w Sofii, Iwana Weł-
kowa, od dzieciństwa był pod silnym wpływem
swojego ojca i od niego przejął zainteresowanie
historią i archeologią Bułgarii.
Świat antyczny stał się pasją życiową Welizara
Wełkowa. Po ukończeniu stołecznego liceum kla-
sycznego kontynuował naukę na Uniwersytecie
Sofijskim im. Klimenta Ochrydzkiego na Wydziale Historycznym, specjalizując
się w historii starożytnej i archeologii. Tam uczestniczył w zajęciach prowadzo-
nych przez znanych historyków i epigrafików — Aleksandra Bałabanowa, Dy-
mitra Dećewa, Gawriłę Kacarowa. Po uzyskaniu solidnego wykształcenia w
zakresie historii starożytnej i filologii klasycznej, w 1954 r. Wełkow przedstawił
pracę magisterską pt. „Wieś i miasto w Tracji i Dacji od IV do VI w. n.e.”.
W pracy tej po raz pierwszy dał o sobie znać Jego twórczy i dociekliwy stosu-
nek do pracy naukowej, a także pojawił się jeden z głównych nurtów przyszłych
zainteresowań naukowych Profesora.
Przez krótki okres pracował w Instytucie Historii Bułgarskiej Akademii
Nauk. W 1961 r. uzyskał docenturę na Uniwersytecie Sofijskim, a dziesięć lat
później — w 1971 r. — został profesorem historii nowożytnej na Wydziale
Historyczno-Filozoficznym Uniwersytetu im. K. Ochrydzkiego. W tym samym
roku został zastępcą dyrektora Instytutu Archeologii Bułgarskiej Akademii Nauk,
a w 1989 r. — pierwszym dyrektorem IA BAN. Jako profesor przez ponad 30