Novensia: Studia i Materiały (9.1997)

LESZEK DĄBROWSKI
1911 — 1995

Doc. dr Leszek Dąbrowski urodził się w Warsza-
wie 12 listopada 1911 r.
Jego działalność badawczo-naukowa objęła
znaczne obszary. Był nieocenionym doradcą i
współpracownikiem archeologów zainteresowanych
przeszłością Egiptu i Bliskiego Wschodu. Uczestni-
czył też w kampaniach wykopaliskowych prowa-
dzonych na terenie rzymskiej twierdzy Novae
w prowincji Mezja Dolna. Był historykiem archi-
tektury, znał się na ochronie zabytków i doskonale
opanował sztukę konserwacji oraz rekonstrukcji
zabytków dawnego budownictwa. Ludzie, z któ-
rymi współpracował w Polsce i poza jej granicami,
przedstawiciele różnych specjalności związanych
z budownictwem, z głębokim smutkiem przyjęli
wiadomość o Jego śmierci.
Leszek Dąbrowski bardzo wcześnie zdał sobie sprawę z tego, jaką drogę życio-
wą powinien wybrać. Po maturze wstąpił na Wydział Architektury Politechniki
Warszawskiej (1931 r.). Temu kierunkowi zainteresowań pozostał wierny, ale na
zawsze zachował wrażliwość na piękno dzieł sztuki, literatury i muzyki.
Po wybuchu wojny z Niemcami, jako podporucznik rezerwy, walczył przeciwko
nim, dopóki nie dostał się do niewoli niemieckiej; był przerzucany kilkakrotnie
z jednego obozu do drugiego. Wolność przyniósł Mu dopiero zwycięski rok 1945.
W 1948 r. został asystentem w Katedrze Historii Architektury Politechniki
Warszawskiej, doktoryzował się w siedem lat później, stopień naukowy docenta
habilitowanego otrzymał w 1966 r. Pierwszy bezpośredni kontakt z zabytkami
przeszłości umożliwiła doc. Dąbrowskiemu Politechnika. Z inicjatywy jej władz
wyjechał na sześć tygodni do Włoch. Od 1957 r. główne miejsce w naukowej
działalności doc. Dąbrowskiego zajmował starożytny Egipt. Dwa lata później
staraniem prof. K. Michałowskiego powstała Polska Stacja Archeologii Śród-
ziemnomorskiej w Kairze, a doc. Dąbrowski został jej głównym architektem.