Oess, Guido [Editor]: Der altenglische Arundel-Psalter: eine Interlinearversion in der Handschrift Arundel 60 des Britischen Museums (Anglistische Forschungen, Heidelberg: Carl Winter's Universitätsbuchhandlung, 1910)

26

Der Arundel-Psalter.

1.
eadi wer se ne ferde
[f. 13 a] 1. Beatus uir gui non abiit [f. 13 b] in consilio
impiorum et in uia peccatorum non stetit et in cathedra pestilevitie
ac on se drihtenes willan is 7 on se his
non sedit. 2. Sed in lege domini uoluntas eins et in lege eins
smeab dseges 7 nihtes 7 bid swa b8et treow b®!
meditabitur die ac nocte. 3. Et erit tamquam lignum, quod
geplantod is be bam rinum wsetera pset wsestm bis
plantatum est secus decursus aquarum. quod fructum suum
syleb on tide his 7 leafa his ne fealleb 7 ealle
dabit in tempore suo. Et solium eius non dessuet. et omnia
swa hwset swa deb gesundfulliab nalses swa ba ar"
quecumque faciet prosperdbuntur. 4. Non sic im-
leasan nalses swa ac swaswa mil 1 dust b86^ awurped
pii non sic. sed tamquam puluis quem proicit
wind frawi ansine eordan forbon *nan arisab
*uentos a sacie terre. 5. Ideo non resurgunt
ba arleasan on dome na ba synfullan on gebeahte
impii in iudicio. neque peccatores in consilio
sodssestra fordon wat drihtew weg rihtwisra 7 sib^set
iustorum. 6. Quoniam nouit dominus uiam iustorumet iter
arleasra forwurdeb
impiorum peribit.
2.
forban gnornode b80^a 7 folc smeagende syhd
1. Quare fremuerunt gentes. et populi meditati sunt