Uniwersytet Jagielloński w Krakowie [Hrsg.]: Prace z Historii Sztuki (10.1972)

Rys. 2. Bielany, kosciół kamedułów, rzut poziomy, skala 1 : 500

w r. 1623, pozostając odtąd nieprzerwanie aż do śmierci w służbie Wallensteina.
Nie jest wykluczone, że jnż w r. 1618 zamierzał opuścić Kraków i dłatego zawie-
rał z wykonawcami umowy dotyczące wszystkicb, nawet przewidywanycb na
lata późniejsze, prac przy kościele bielańskim. Aczkolwiek wspomniana umowa
z r. 1618 jest jedynym dokumentem mówiącym o działałności Spezzy na Bie-
lanach, wydaje się pewne, że w tym czasie on właśnie kierował całością fabryki
kościoła, toteż jemu nałeży przypisać usunięcie szkód spowodowanych katas-
trofą.j Nie wiadomo jednak, czy odbudowując kościół arcbitekt ograniczył się
wyłącznie do przywrócenia budowli jej pierwotnego wyglądu, zgodnego z pro-
jektami realizowanymi w latach 1609-1616 (1617), czy też wprowadził istotne
zmiany strukturalne. Tylko w tym drugim przypadku można by mówić o au-
torskim wkładzie Spezzy także w odniesieniu do innych niż fasada elementów
budowli.

Prace budowlane dokonane w III etapie (1624/5-1630) ograniczyły się do
przekształcenia fasady, toteż wpłynęły w zasadzie tylko na wygląd zewnętrzny
kościoła, pozostawiając niemal nienaruszone wnętrze; jednak mimo zmiany
sylwety, wzbogaconej dwiema wieżami frontowymi, także bryła budowli sprzed
r. 1624/5 nadal jest łatwo czytelna. Kościół bielański przedstawiał się wówczas
jako budowla o jasnym planie i układzie przestrzennym i o zwartej bryle. Zwró-
cone na wschód, wydłużone, trójprzęsłowe prezbiterium zamyka prosta ściana
(rys. 2). Pięcioprzęsłowa nawa o zredukowanych skrajnych przęsłach jest szer-

94