DOI Artikel:
Żurowska, Klementyna: Studia nad architekturą wczesnopiastowską, [2]
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.26757#0088
w Eichstatt 45. W -żadnym wypadku w niszowych rotundach nie pojawia
się jeclnak konstrukcja o formie podpartego balkonu.
Jak wiadomo, kaplica akwizgrańska była wyposażona w masyw czwo-
roboczny, piętrowy, flankowany dwiema klatkami schodowymi, kolistymi
w rzucie i ten motyw odegrał osobną rolę, zarówno jako typ masywu przy
Rys, 11. Akwizgran, kaplica pałacowa, rzut poziomy
budowlach podłużnych i centralnych, jak i jako jedna z form empory zach.
również przy kościołach podłużnych i centralnych 46 (rys. 11). W tej ostat-
niej grupie należy wymienić dwa zabytki: kościół pod wezwaniem Panny
do wysokości 7 m. Zabytek ten jest datowany na okres od w. X do w. XII. Por. H. Rempel, Ein
Ottonisch-salischer Jagdhof auf dem Thiiringer Wald r! w: Sjedlung, Burg undStadt. Studien zu ihren
Anfangen, Berlin, 1969, s. 419—421.
46 Była to rotunda z ośmioma prostokątnymi niszami, w grubości muru. Od zach. przylegał
czworoboczny przedsionek, flankowany oddalonymi nieco od niego — zespolonymi natomiast
z rotundą — dwiema kolistymi klatkami schodowymi. Budowla znana jest jedynie z partii funda-
mentowych i datowana na w. X. Por. W. Sage, Die Ausgrabungen im Willibaldsdom zu Eichstatt
w: Ausgrabungen in Deutschland, Teil 2, Meinz, 1975, s. 415—419.
46 Najznakomitsze przykłady empory w masywach typu akwizgrańskiego, otwierającej się
do nawy kościoła podłużnego prezentują: kościół Panny Marii na Kapitolu w Kolonii, którego
prześwit emporowy w wieży zach. naśladuje analogiczną partię kaplicy akwizgiaóskiej, por. Ver-
bcek, o. c., s. 145—146, oraz kościół w Hastiere-par-Dela, por. V. Donau, Ueglise abbatiale d'Ha-
siiere, „Bulletin Monumental”, 77, 1913, s. 203—230. Problem empor w ottońskich masywach
zaćhodriich o formie czworobocznej wieży flankowanej jedną lub dwiema klatkami schodowymi
omawia L. Grodecki, Varchitecture ottonienne, Paris 1958, s. 207 i nast.
się jeclnak konstrukcja o formie podpartego balkonu.
Jak wiadomo, kaplica akwizgrańska była wyposażona w masyw czwo-
roboczny, piętrowy, flankowany dwiema klatkami schodowymi, kolistymi
w rzucie i ten motyw odegrał osobną rolę, zarówno jako typ masywu przy
Rys, 11. Akwizgran, kaplica pałacowa, rzut poziomy
budowlach podłużnych i centralnych, jak i jako jedna z form empory zach.
również przy kościołach podłużnych i centralnych 46 (rys. 11). W tej ostat-
niej grupie należy wymienić dwa zabytki: kościół pod wezwaniem Panny
do wysokości 7 m. Zabytek ten jest datowany na okres od w. X do w. XII. Por. H. Rempel, Ein
Ottonisch-salischer Jagdhof auf dem Thiiringer Wald r! w: Sjedlung, Burg undStadt. Studien zu ihren
Anfangen, Berlin, 1969, s. 419—421.
46 Była to rotunda z ośmioma prostokątnymi niszami, w grubości muru. Od zach. przylegał
czworoboczny przedsionek, flankowany oddalonymi nieco od niego — zespolonymi natomiast
z rotundą — dwiema kolistymi klatkami schodowymi. Budowla znana jest jedynie z partii funda-
mentowych i datowana na w. X. Por. W. Sage, Die Ausgrabungen im Willibaldsdom zu Eichstatt
w: Ausgrabungen in Deutschland, Teil 2, Meinz, 1975, s. 415—419.
46 Najznakomitsze przykłady empory w masywach typu akwizgrańskiego, otwierającej się
do nawy kościoła podłużnego prezentują: kościół Panny Marii na Kapitolu w Kolonii, którego
prześwit emporowy w wieży zach. naśladuje analogiczną partię kaplicy akwizgiaóskiej, por. Ver-
bcek, o. c., s. 145—146, oraz kościół w Hastiere-par-Dela, por. V. Donau, Ueglise abbatiale d'Ha-
siiere, „Bulletin Monumental”, 77, 1913, s. 203—230. Problem empor w ottońskich masywach
zaćhodriich o formie czworobocznej wieży flankowanej jedną lub dwiema klatkami schodowymi
omawia L. Grodecki, Varchitecture ottonienne, Paris 1958, s. 207 i nast.