DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.52240#0021
XXI
PRAEFATIO
XXII
Sed primum tomi Parisini quaternionem (IXL)
folio primo privatum quaternus uno folio minutus
vel ternus uno folio auctus (quat. XL) excipit,
cuius imago haec est
Folia 629, 630: 641, 642 ut temporibus demum
recentioribus, cum codex in bybliopegae Romani
manibus erat, scida chartacea compacta sunt, ita
diploma tertium quaterni XLIII, cui antecedunt duo
quaterniones integri (XLI, XLII), numquam ex foliis
cohaerentibus constitisse Zangemeister Woltersium
(v. diss. p. 14,1) certiorem fecit, vinculo membraneo
satis crasso coniuncta sunt folia infra exhibita
Extremi huius tomi quaternionis diplomata recte
omnia sese habent x *); obiter commemorare licet
ex membranae macularum aequo genere et colore
(cf. progr. mei p. 19 adn. 1) posse concludi plicaturas
pp. 706:691 cum 704:693 (vel pp. 705:692 cum
703 :694) ita cohaesisse quondam, ut unius perga-
menae frusta fuerint in diplomata singula nondum
discissae, idemque valet de pp. 648 : 653-656 : 645
(vel pp. 647 : 654-655 : 646) et de pp. 664 : 669-676 :
689 (vel 663 : 670-675 : 690).
Universum vero agmen clauditur duobus foliis,
pp. 707—709, quae quaternionum ordini genuino po-
stea addita sunt eadem conscripta manu, quae bini-
onem Anthologiae praefixam exaravit.
His igitur quaternionibus, foliis, paginis com-
posita est libri totius
pars I: 38 quatt., acc. 1 fol. = 305 foll. 610 pagg.
II: 1 quat., min. 1 fol. = 7 foll. 14 pagg.
x) De quaternionis enim XLIV condicione paulo infra agere
praestat; v. coi. XXVII sq.
i quat. min. 1 fol. = 7 foll. 14 pagg.
4 quatt. = 32 foll. 64 pagg.
qui numerus 351 foliorum vel 702 paginarum auge-
tur quattuor foliis literis signatis duobusque foliis,
trium paginarum numeris 707—709 insignitis a byblio-
thecariis Parisinis, 708—710 quondam a signatore
vetustiore, qui factum esset, ut hi numeri minime veri
e computatione recta existerent, supra indicavimus.
lam vero haec folia quomodo unum in corpus
coaluerint, quod quaeritur, quattuor partes distin-
guuntur cummaxime, e quibus constare codicem dici
potest.
Ac recentissimae quidem omnium Anthologiae
partium illae sunt, quibus epigrammata continentur
exarata manu rudi incultaque saeculo XII aut XIII
attributa x) a C. B. Hasio in Notitia codicis Palatini
Duebneri editioni Anthologiae p. XII sqq. addita,
literis informibus vastisque et plurimis compendiis 2)
usa paginas paginarumque partes a librariis vetustio-
ribus vacuas relictas 3 4) variis epigrammatis opplevit.
exaravit enim praeter syllogen ΣΛ quattuor foliis primis
conscriptam in margine superiore p. 476 ep. IX 711,
inde a p. 488, 13 epp. IX 823—827, inde a. p. 568, 10
epigrammata non nulla, iam antea quae leguntur,
in pp. 707—709 epp. XV41—51. ac si recte vidit Stadt-
mueller, eadem manus in ep. VII 187, 1 p. 234,18, ubi
h-
Η H
legitur ή γρηΰβ νικώ, superscripsit H et literam finalem
vocis τάφον spiritumque vocis οσίωσ (v. 2) colore suo
fusco restituit aut novavit5).
Continetur vero foliis Av Brv Cr Drv (vel pagg.
a' — ς') haec epigrammatum sylloge, quae Stadtmuel-
lero ΣΛ, Finslero, Sternbachio D audivit:
9 Comparare manum licet forsan cum specimine quodam a.
1204, quod praebet Edvardus Thompson in libri ,handbook of
greek and latin palaeography' (Lond. 1894) p. 169.
2) Quae quoniam pleraque notissima sunt, specimina hoc loco
<po
proferre supersedeo, se ipse corrigit scriba e. gr. sic: χαρίτ.\·δόκλεια.
(Ρ· β' 18).
3) Abstinuit p. 614 spatio vacuo, ad quod Spalletti in apogra-
pho adnotavit: ,In hac tantum pagina spacium a scriptura non
occupatum uisitur. Fugit nempe oculos recentissimi Calligraphi,
nisi enim hoc fuisset, aliquot et heic epigrammata exscripsisset
stilo illo inconcinno, quo priores huius aurei libri exarauit/
4) Omisit Stadtmueller in ed. vol. I p. VII.
5) Adscripsit etiam p. 709 angulo sup. ext. numerum 48. unde
quid efficiendum esset, supra in coi. VIII dictum est.
PRAEFATIO
XXII
Sed primum tomi Parisini quaternionem (IXL)
folio primo privatum quaternus uno folio minutus
vel ternus uno folio auctus (quat. XL) excipit,
cuius imago haec est
Folia 629, 630: 641, 642 ut temporibus demum
recentioribus, cum codex in bybliopegae Romani
manibus erat, scida chartacea compacta sunt, ita
diploma tertium quaterni XLIII, cui antecedunt duo
quaterniones integri (XLI, XLII), numquam ex foliis
cohaerentibus constitisse Zangemeister Woltersium
(v. diss. p. 14,1) certiorem fecit, vinculo membraneo
satis crasso coniuncta sunt folia infra exhibita
Extremi huius tomi quaternionis diplomata recte
omnia sese habent x *); obiter commemorare licet
ex membranae macularum aequo genere et colore
(cf. progr. mei p. 19 adn. 1) posse concludi plicaturas
pp. 706:691 cum 704:693 (vel pp. 705:692 cum
703 :694) ita cohaesisse quondam, ut unius perga-
menae frusta fuerint in diplomata singula nondum
discissae, idemque valet de pp. 648 : 653-656 : 645
(vel pp. 647 : 654-655 : 646) et de pp. 664 : 669-676 :
689 (vel 663 : 670-675 : 690).
Universum vero agmen clauditur duobus foliis,
pp. 707—709, quae quaternionum ordini genuino po-
stea addita sunt eadem conscripta manu, quae bini-
onem Anthologiae praefixam exaravit.
His igitur quaternionibus, foliis, paginis com-
posita est libri totius
pars I: 38 quatt., acc. 1 fol. = 305 foll. 610 pagg.
II: 1 quat., min. 1 fol. = 7 foll. 14 pagg.
x) De quaternionis enim XLIV condicione paulo infra agere
praestat; v. coi. XXVII sq.
i quat. min. 1 fol. = 7 foll. 14 pagg.
4 quatt. = 32 foll. 64 pagg.
qui numerus 351 foliorum vel 702 paginarum auge-
tur quattuor foliis literis signatis duobusque foliis,
trium paginarum numeris 707—709 insignitis a byblio-
thecariis Parisinis, 708—710 quondam a signatore
vetustiore, qui factum esset, ut hi numeri minime veri
e computatione recta existerent, supra indicavimus.
lam vero haec folia quomodo unum in corpus
coaluerint, quod quaeritur, quattuor partes distin-
guuntur cummaxime, e quibus constare codicem dici
potest.
Ac recentissimae quidem omnium Anthologiae
partium illae sunt, quibus epigrammata continentur
exarata manu rudi incultaque saeculo XII aut XIII
attributa x) a C. B. Hasio in Notitia codicis Palatini
Duebneri editioni Anthologiae p. XII sqq. addita,
literis informibus vastisque et plurimis compendiis 2)
usa paginas paginarumque partes a librariis vetustio-
ribus vacuas relictas 3 4) variis epigrammatis opplevit.
exaravit enim praeter syllogen ΣΛ quattuor foliis primis
conscriptam in margine superiore p. 476 ep. IX 711,
inde a p. 488, 13 epp. IX 823—827, inde a. p. 568, 10
epigrammata non nulla, iam antea quae leguntur,
in pp. 707—709 epp. XV41—51. ac si recte vidit Stadt-
mueller, eadem manus in ep. VII 187, 1 p. 234,18, ubi
h-
Η H
legitur ή γρηΰβ νικώ, superscripsit H et literam finalem
vocis τάφον spiritumque vocis οσίωσ (v. 2) colore suo
fusco restituit aut novavit5).
Continetur vero foliis Av Brv Cr Drv (vel pagg.
a' — ς') haec epigrammatum sylloge, quae Stadtmuel-
lero ΣΛ, Finslero, Sternbachio D audivit:
9 Comparare manum licet forsan cum specimine quodam a.
1204, quod praebet Edvardus Thompson in libri ,handbook of
greek and latin palaeography' (Lond. 1894) p. 169.
2) Quae quoniam pleraque notissima sunt, specimina hoc loco
<po
proferre supersedeo, se ipse corrigit scriba e. gr. sic: χαρίτ.\·δόκλεια.
(Ρ· β' 18).
3) Abstinuit p. 614 spatio vacuo, ad quod Spalletti in apogra-
pho adnotavit: ,In hac tantum pagina spacium a scriptura non
occupatum uisitur. Fugit nempe oculos recentissimi Calligraphi,
nisi enim hoc fuisset, aliquot et heic epigrammata exscripsisset
stilo illo inconcinno, quo priores huius aurei libri exarauit/
4) Omisit Stadtmueller in ed. vol. I p. VII.
5) Adscripsit etiam p. 709 angulo sup. ext. numerum 48. unde
quid efficiendum esset, supra in coi. VIII dictum est.