DOI article:
Kitowska-Łysiak, Małgorzata: Kilka słów o modernizmie: Malwina Posner-Garfeinowa
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.27404#0133
KILKA SŁÓW O MODERNIZMIE
131
C. k. Sąd krajowy jako prasowy na wniosek c. k. Prokuratora Państwa
po myśli § 493 p. k. orzekł, że zamieszczony w Nrze IV. czasopisma „Krytyka“
z kwietnia 1902 artykuł pod tytułem : „Policya a sztuka“ w nstępach od „Je-
żeli teraz sprawę swobody“ do „ducha ewangelii“ (strona 278 i 279) zawiera
znamiona występku z § 303 uk. i art. Vili ustawy z dnia 17 grudnia 1862
N. 8/63 Dzpp., że zakazuje się rozszerzania tego artykułu, zatwierdza się zarzą-
dzoną przer ck. Prokuratoryę Państwa konfiskatę pomienionego numeru, a cały
fiakład takowego ma być zniszczonym, albowiem w artykule tym autor wyszydza
i stara się poniżyć nauki i urządzenia kościoła rzym.-katol. w państwie uzna-
nego, oraz w toku rozprawy, zarządzonej z powodu konfiskaty i zakazu roz-
szerzania dzieła p. t. „Legendy“ Niemojewskiego omawia tę sprawę w sposób,
mogący wywrzeć wpływ uprzedzający ostateczne orzeczenie sądowe w tej spra-
wie zapaść mające. Równocześnie na wniosek c. k Prokuratoryi Państwa sto-
sownie do przepisu Nr. 20 ust. pras. poleca się redakcyi czasopisma „Krytyka“,
aby uchwałę tę w najbliższym numerze czasopisma na pierwszej stronie takowego
pod rygorem skutków z § 20 ust. pras. bezpłatnie zamieściła. Ck. Sąd Krajowy
jako prasowy. Kraków, dnia 5 kwietnia 1902. Morelouski m. p.
(0
POŻARY W EUROPIE.
Gdy oblężenie trwa czas dłuższy, mieszkańcy miasta przyzwy-
czajają się do mnóstwa rzeczy, które w stanie normalnym wywo-
łałyby popłoch i trwogę. „To zwyczajna pukanina“ — mówią so-
bie wobec nieustannych strzałów nieprzyjacielskich.
I Europa oswoiła się ze stanem wojennym, w jakim prawie
bez przerwy żyje i który w wielu krajach przybiera często chara-
kter oblężenia starego społeczeństwa przez nowe. „To zwyczajną
pukanina“ — mówimy sobie, czytając o rozruchach we Włoszech,
rewolucyi in permanentia w Hiszpanii; „to zwyczajna pukanina“ —
gdy w Rosyi jeszcze raz kilkuset studentów uderza na przedstawicieli
ładu, caro- i mądrości prawosławnej, i znowu wracamy do kieratu
2. Liczne materiały przeznaczone do druku na lamach "Krytyki" były konfiskowane przez cenzurę. Szcze-
gólnie wiele białych miejsc pojawiło się w "noszących znamiona występku" wypowiedziach uczestników
ankiety "Policja a sztuka", prowadzonej przez redakcję w związku z zakazem rozpowszechniania Legend
Andrzeja Niemojewskiego. W zeszycie majowym z 1902 r. (s. 297) pismo zamieściło decyzję c.k. Sądu
Krajowego w tej sprawie. U góry widoczna nieznanego autorstwa winieta, wielokrotnie wykorzystywana
przez redakcję w różnych latach.
131
C. k. Sąd krajowy jako prasowy na wniosek c. k. Prokuratora Państwa
po myśli § 493 p. k. orzekł, że zamieszczony w Nrze IV. czasopisma „Krytyka“
z kwietnia 1902 artykuł pod tytułem : „Policya a sztuka“ w nstępach od „Je-
żeli teraz sprawę swobody“ do „ducha ewangelii“ (strona 278 i 279) zawiera
znamiona występku z § 303 uk. i art. Vili ustawy z dnia 17 grudnia 1862
N. 8/63 Dzpp., że zakazuje się rozszerzania tego artykułu, zatwierdza się zarzą-
dzoną przer ck. Prokuratoryę Państwa konfiskatę pomienionego numeru, a cały
fiakład takowego ma być zniszczonym, albowiem w artykule tym autor wyszydza
i stara się poniżyć nauki i urządzenia kościoła rzym.-katol. w państwie uzna-
nego, oraz w toku rozprawy, zarządzonej z powodu konfiskaty i zakazu roz-
szerzania dzieła p. t. „Legendy“ Niemojewskiego omawia tę sprawę w sposób,
mogący wywrzeć wpływ uprzedzający ostateczne orzeczenie sądowe w tej spra-
wie zapaść mające. Równocześnie na wniosek c. k Prokuratoryi Państwa sto-
sownie do przepisu Nr. 20 ust. pras. poleca się redakcyi czasopisma „Krytyka“,
aby uchwałę tę w najbliższym numerze czasopisma na pierwszej stronie takowego
pod rygorem skutków z § 20 ust. pras. bezpłatnie zamieściła. Ck. Sąd Krajowy
jako prasowy. Kraków, dnia 5 kwietnia 1902. Morelouski m. p.
(0
POŻARY W EUROPIE.
Gdy oblężenie trwa czas dłuższy, mieszkańcy miasta przyzwy-
czajają się do mnóstwa rzeczy, które w stanie normalnym wywo-
łałyby popłoch i trwogę. „To zwyczajna pukanina“ — mówią so-
bie wobec nieustannych strzałów nieprzyjacielskich.
I Europa oswoiła się ze stanem wojennym, w jakim prawie
bez przerwy żyje i który w wielu krajach przybiera często chara-
kter oblężenia starego społeczeństwa przez nowe. „To zwyczajną
pukanina“ — mówimy sobie, czytając o rozruchach we Włoszech,
rewolucyi in permanentia w Hiszpanii; „to zwyczajna pukanina“ —
gdy w Rosyi jeszcze raz kilkuset studentów uderza na przedstawicieli
ładu, caro- i mądrości prawosławnej, i znowu wracamy do kieratu
2. Liczne materiały przeznaczone do druku na lamach "Krytyki" były konfiskowane przez cenzurę. Szcze-
gólnie wiele białych miejsc pojawiło się w "noszących znamiona występku" wypowiedziach uczestników
ankiety "Policja a sztuka", prowadzonej przez redakcję w związku z zakazem rozpowszechniania Legend
Andrzeja Niemojewskiego. W zeszycie majowym z 1902 r. (s. 297) pismo zamieściło decyzję c.k. Sądu
Krajowego w tej sprawie. U góry widoczna nieznanego autorstwa winieta, wielokrotnie wykorzystywana
przez redakcję w różnych latach.