506
KOMUNIKATY
Rękopis Griissauische volle Herbstrose... zawierający niewątpliwie tyle interesują-
cych informacji dotyczących życia Opata Bernarda, skłania do wniosku, iż już w kil-
ka lat po śmierci jego wkład w rozwój sztuki został właściwie rozpoznany i ocenio-
ny. Liczne ufundowane przez niego budowle sakralne przyniosły mu nadane przez
współczesnych chwalebne miano „Bernardus Herr von Viel Kirchen” (Bernard pan
wielu kościołów). Wyliczając wiele przydomków, jakimi określany był Bernard, np.
„von Rosenau”, ,,von Blumenfeldt” czy „von Hónigweich”, anonimowy autor naj-
większą wagę przywiązuje właśnie do tego pierwszego miana, które bezpośrednio
nawiązuje do mecenatu opata.
Mimo że autor ceni wysoko ten aspekt działalności Rosy, przekazuje o nim nad
wyraz skąpe informacje. W zasadzie ogranicza się do wyliczenia poszczególnych
obiektów, nie podając nazwisk twórców czy dokładnego okresu powstania. Opisy
poszczególnych kościołów są krótkie i więcej niż lakoniczne bądź w ogóle' ich nie
ma. I tak kościół może być „wielki”, „długi” bądź „piękny”. Jedyny wyjątek stanowi
kościół św. Józefa w Krzeszowie, opatrzony obszernym opisem tematyki Willman-
nowskich fresków.
Duże znaczenie ma wzmianka o kościołach w Kochanowie i Uniemyślu jako
powstałych z fundacji opata Rosy i chociaż nigdzie nie ma potwierdzenia tych
informacji, spora precyzja przy podawaniu innych faktów jest przesłanką do zbadania
powiązań tych kościołów z mecenatem Rosy.
Czasami powierzchowne, czasami lakoniczne potraktowanie mecenatu Rosy w
Griissauische volle Herbstrose... ma swoje przyczyny w koncepcji całej biografii,
której pierwszoplanowym zadaniem było przedstawienie o wiele szerszej tezy, wedle
której opat był równy rangą książętom świeckim, a pozycję tę uzyskał dzięki wiel-
kiemu zaangażowaniu w działaniach na rzecz odnowy katolickiego życia religijnego
na terenie dóbr krzeszowskich i całego Śląska.
CYPRIAN JANUSZ MORYC OFM
ZESPÓŁ POSĄGÓW NA FASADZIE KOŚCIOŁA
ŚW. BERNARDYNA ZE SIENY W KRAKOWIE
ANALIZA I PRÓBA IDENTYFIKACJI IKONOGRAFICZNEJ
WSTĘP
Przeprowadzona w ostatnich latach gruntowna renowacja fasady kościoła św. Ber-
nardyna ze Sieny w Krakowie przyniosła szereg spodziewanych problemów technolo-
gicznych oraz zaskakujące pytania z zakresu ikonografii. Pośród jedenastu posągów
ROCZNIKI HUMANISTYCZNE 52:2004 z. 4 s. 506-520
KOMUNIKATY
Rękopis Griissauische volle Herbstrose... zawierający niewątpliwie tyle interesują-
cych informacji dotyczących życia Opata Bernarda, skłania do wniosku, iż już w kil-
ka lat po śmierci jego wkład w rozwój sztuki został właściwie rozpoznany i ocenio-
ny. Liczne ufundowane przez niego budowle sakralne przyniosły mu nadane przez
współczesnych chwalebne miano „Bernardus Herr von Viel Kirchen” (Bernard pan
wielu kościołów). Wyliczając wiele przydomków, jakimi określany był Bernard, np.
„von Rosenau”, ,,von Blumenfeldt” czy „von Hónigweich”, anonimowy autor naj-
większą wagę przywiązuje właśnie do tego pierwszego miana, które bezpośrednio
nawiązuje do mecenatu opata.
Mimo że autor ceni wysoko ten aspekt działalności Rosy, przekazuje o nim nad
wyraz skąpe informacje. W zasadzie ogranicza się do wyliczenia poszczególnych
obiektów, nie podając nazwisk twórców czy dokładnego okresu powstania. Opisy
poszczególnych kościołów są krótkie i więcej niż lakoniczne bądź w ogóle' ich nie
ma. I tak kościół może być „wielki”, „długi” bądź „piękny”. Jedyny wyjątek stanowi
kościół św. Józefa w Krzeszowie, opatrzony obszernym opisem tematyki Willman-
nowskich fresków.
Duże znaczenie ma wzmianka o kościołach w Kochanowie i Uniemyślu jako
powstałych z fundacji opata Rosy i chociaż nigdzie nie ma potwierdzenia tych
informacji, spora precyzja przy podawaniu innych faktów jest przesłanką do zbadania
powiązań tych kościołów z mecenatem Rosy.
Czasami powierzchowne, czasami lakoniczne potraktowanie mecenatu Rosy w
Griissauische volle Herbstrose... ma swoje przyczyny w koncepcji całej biografii,
której pierwszoplanowym zadaniem było przedstawienie o wiele szerszej tezy, wedle
której opat był równy rangą książętom świeckim, a pozycję tę uzyskał dzięki wiel-
kiemu zaangażowaniu w działaniach na rzecz odnowy katolickiego życia religijnego
na terenie dóbr krzeszowskich i całego Śląska.
CYPRIAN JANUSZ MORYC OFM
ZESPÓŁ POSĄGÓW NA FASADZIE KOŚCIOŁA
ŚW. BERNARDYNA ZE SIENY W KRAKOWIE
ANALIZA I PRÓBA IDENTYFIKACJI IKONOGRAFICZNEJ
WSTĘP
Przeprowadzona w ostatnich latach gruntowna renowacja fasady kościoła św. Ber-
nardyna ze Sieny w Krakowie przyniosła szereg spodziewanych problemów technolo-
gicznych oraz zaskakujące pytania z zakresu ikonografii. Pośród jedenastu posągów
ROCZNIKI HUMANISTYCZNE 52:2004 z. 4 s. 506-520