DOI Artikel:
Kowalski, Jacek: Architektoniczne fantazje Krystiana z Troyes: trzy zamki "Powieści o Graalu"
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14246#0028
ARCHITEKTONICZNE FANTAZJE KRYSTIANA Z TROYES: TRZY ZAMKI „POWIEŚCI O GRAALU"
23
9. Rekonstrukcja wikińskiego hallu w Fyrkat z XI w.
Wg U. Albrecht, Der Adelssitz...
i później halle angielskich zamków miały pośrodku paleniska. Wiadomo zaś, że te angielskie halle bywały
często wielonawowe (il. 13, 19), że stropy ich wspierały się na rzędach podpór - jak w sławnym, wybudo-
wanym około 1190 r. hallu Oakham Castle (il. 11).czy późniejszym Winchester (il. 12). Halle bywały też
małe, o czterech podporach i nieomal centralnym planie, jak w Exeter i Warnford47. Sama idea hallu z pale-
niskiem wywodziła się jednak z dawniejszej, ale żywej do dziś, tradycji północnoeuropejskiej (il. 9)48. Kry-
stian mógł więc odwołać się właśnie do niej, jak również do zamków typu angielskiego, choć może także do
tradycji irlandzkich sag49. Mogła to być, ale być wcale nie musiała, zamierzona archaizacja. A na pewno
chodziło o udziwnienie opisu, ukazanie wnętrza odmiennego od standardowych. Jego symetria i centralność
47 Zob. M. Wood, The English Médiéval House, Studio Etitions, London 1994 (reed. wyd. z 1965r.), s. 16-66 (wykaz
najstarszych hallów na s. 45-48) i Albrecht, Der Adelssitz..., s. 17.
48 O takim układzie głównej sali, zakorzenionym nie tylko w sagach, ale i w tradycji północnoeuropejskiej, zob. Albrecht,
Der Adelssitz..., s. 7-22.
49 Typowa dla opowieści bretońskich jest końcowa scena epizodu rozgrywającego się w zamku, gdy jego wszyscy mieszkańcy
tak jakby znikli albo stali się niewidzialni dla Persewala. Opuszczone zamki z „innego świata'1 wprowadziła do literatury francu-
skiej anglo-normandzka wersja Żeglugi świętego Brendana. Oto żeglujący po morzu mnisi.
23
9. Rekonstrukcja wikińskiego hallu w Fyrkat z XI w.
Wg U. Albrecht, Der Adelssitz...
i później halle angielskich zamków miały pośrodku paleniska. Wiadomo zaś, że te angielskie halle bywały
często wielonawowe (il. 13, 19), że stropy ich wspierały się na rzędach podpór - jak w sławnym, wybudo-
wanym około 1190 r. hallu Oakham Castle (il. 11).czy późniejszym Winchester (il. 12). Halle bywały też
małe, o czterech podporach i nieomal centralnym planie, jak w Exeter i Warnford47. Sama idea hallu z pale-
niskiem wywodziła się jednak z dawniejszej, ale żywej do dziś, tradycji północnoeuropejskiej (il. 9)48. Kry-
stian mógł więc odwołać się właśnie do niej, jak również do zamków typu angielskiego, choć może także do
tradycji irlandzkich sag49. Mogła to być, ale być wcale nie musiała, zamierzona archaizacja. A na pewno
chodziło o udziwnienie opisu, ukazanie wnętrza odmiennego od standardowych. Jego symetria i centralność
47 Zob. M. Wood, The English Médiéval House, Studio Etitions, London 1994 (reed. wyd. z 1965r.), s. 16-66 (wykaz
najstarszych hallów na s. 45-48) i Albrecht, Der Adelssitz..., s. 17.
48 O takim układzie głównej sali, zakorzenionym nie tylko w sagach, ale i w tradycji północnoeuropejskiej, zob. Albrecht,
Der Adelssitz..., s. 7-22.
49 Typowa dla opowieści bretońskich jest końcowa scena epizodu rozgrywającego się w zamku, gdy jego wszyscy mieszkańcy
tak jakby znikli albo stali się niewidzialni dla Persewala. Opuszczone zamki z „innego świata'1 wprowadziła do literatury francu-
skiej anglo-normandzka wersja Żeglugi świętego Brendana. Oto żeglujący po morzu mnisi.