DOI Artikel:
Talbierska, Jolanta: Twórczość Stefana della Belli (1610-1664)
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14538#0097
96
JOLANTA TALBIERSKA
9. Adriaen Haelwegh, Portret księcia Gian Carla
de'Medici, miedzioryt, Gabinet Rycin BUW. Fot. autorka
został również wybrany przez papieża Aleksandra VII na towarzysza królowej Krystyny w czasie jej rzym-
skiej entraty w 1650 r. Gian Carlo w 1640 r. sprowadził do Florencji malarza i akwaforcistę Salvatora Rosę
(1615-1673), którego twórczość pejzażowa (notabene najmniej ceniona przez samego artystę) odegrała
istotną rolę w ukształtowaniu się florenckiego malarstwa krajobrazowego 2. połowy XVII w.
Oficjalne kontakty Stefana delia Belli z Lorenzem de'Medici musiały zostać nawiązane najpóźniej
w 1629 r. Ale już w październiku 1628 r. Stefano znalazł się u wybrzeży Sardynii, na wyspie Tavalara, gdzie
miał okazję rysować, a później rytować (V. 877) starcie floty tureckiej Sulejmana ze statkami maltańskimi
i flotą wielkiego księcia Toskanii. Akwaforta, ozdobiona dużym kartuszem z herbem medycejskim i znana
pod tytułem Galery z Bizerty, poświadcza związki z książętami Toskanii. We wrześniu 1629 r. sekretarz
księcia Lorenza zapisał: „Stefano di Francesco delia Bella giovane che disegna di penna et studia in essa
supplica di esser messo al ruolo eon provisione per poter tirare avanti"109. Niewykluczone więc, iż młody
artysta był na pensji książęcej dużo wcześniej, niż, jak się przyjmuje, od 1632 r. Fakt ten mogłaby potwier-
dzać dedykacja dla Lorenza de'Medici na akwafortowym frontispisie do włoskiego wydania Commentaires
Blaise'a de Montluca z 1630 г. (V. 883). W 1631 r. Carlo Dolci (1616-1687) namalował młodzieńczy portret
Della Belli, w hiszpańskim ubraniu z kryzą. Ten idealizowany wizerunek, utrzymany w konwencji malar-
stwa Cesarego Dandiniego, podpisany został na odwrocie „FATTO DA CARLINO DOL[CI] IN ETÀ
DI ANNI XV"110. Wydaje się mało prawdopodobne, aby malarz, zatrudniony przez Lorenza de'Medici, wy-
109 В o re a, Dipinti alla Petraia..., s. 27, przyp. 34, s. 37, Florencja, Archivio di Stato Firenze, Mediceo 5168, Mandati 1617-
-1629, poz. 88.
110 Olej, płótno, 58 x 46 cm, Florencja, Galleria Palatina, Sala di Giove, inv. nr 316, do 1760 r. w willi Petraia, potem
wPalazzo Pitti. Por. ibidem, s. 27, przyp. 36 i 37, s. 37. Anna Matteoli (Filippo Baldinucci disegnatore, „Mitteilungen des
Kunsthistorischen Institut in Florenz", XXXII, 1988, 3, s. 353-^138) podważyła związanie przez Boreę portretu ze Stefano delia
Bellą, uznając go za wizerunek Giovanniego de'Bardi (1602-1676). Za tezą Borei, popartą zarówno zapisami z inwentarzy
JOLANTA TALBIERSKA
9. Adriaen Haelwegh, Portret księcia Gian Carla
de'Medici, miedzioryt, Gabinet Rycin BUW. Fot. autorka
został również wybrany przez papieża Aleksandra VII na towarzysza królowej Krystyny w czasie jej rzym-
skiej entraty w 1650 r. Gian Carlo w 1640 r. sprowadził do Florencji malarza i akwaforcistę Salvatora Rosę
(1615-1673), którego twórczość pejzażowa (notabene najmniej ceniona przez samego artystę) odegrała
istotną rolę w ukształtowaniu się florenckiego malarstwa krajobrazowego 2. połowy XVII w.
Oficjalne kontakty Stefana delia Belli z Lorenzem de'Medici musiały zostać nawiązane najpóźniej
w 1629 r. Ale już w październiku 1628 r. Stefano znalazł się u wybrzeży Sardynii, na wyspie Tavalara, gdzie
miał okazję rysować, a później rytować (V. 877) starcie floty tureckiej Sulejmana ze statkami maltańskimi
i flotą wielkiego księcia Toskanii. Akwaforta, ozdobiona dużym kartuszem z herbem medycejskim i znana
pod tytułem Galery z Bizerty, poświadcza związki z książętami Toskanii. We wrześniu 1629 r. sekretarz
księcia Lorenza zapisał: „Stefano di Francesco delia Bella giovane che disegna di penna et studia in essa
supplica di esser messo al ruolo eon provisione per poter tirare avanti"109. Niewykluczone więc, iż młody
artysta był na pensji książęcej dużo wcześniej, niż, jak się przyjmuje, od 1632 r. Fakt ten mogłaby potwier-
dzać dedykacja dla Lorenza de'Medici na akwafortowym frontispisie do włoskiego wydania Commentaires
Blaise'a de Montluca z 1630 г. (V. 883). W 1631 r. Carlo Dolci (1616-1687) namalował młodzieńczy portret
Della Belli, w hiszpańskim ubraniu z kryzą. Ten idealizowany wizerunek, utrzymany w konwencji malar-
stwa Cesarego Dandiniego, podpisany został na odwrocie „FATTO DA CARLINO DOL[CI] IN ETÀ
DI ANNI XV"110. Wydaje się mało prawdopodobne, aby malarz, zatrudniony przez Lorenza de'Medici, wy-
109 В o re a, Dipinti alla Petraia..., s. 27, przyp. 34, s. 37, Florencja, Archivio di Stato Firenze, Mediceo 5168, Mandati 1617-
-1629, poz. 88.
110 Olej, płótno, 58 x 46 cm, Florencja, Galleria Palatina, Sala di Giove, inv. nr 316, do 1760 r. w willi Petraia, potem
wPalazzo Pitti. Por. ibidem, s. 27, przyp. 36 i 37, s. 37. Anna Matteoli (Filippo Baldinucci disegnatore, „Mitteilungen des
Kunsthistorischen Institut in Florenz", XXXII, 1988, 3, s. 353-^138) podważyła związanie przez Boreę portretu ze Stefano delia
Bellą, uznając go za wizerunek Giovanniego de'Bardi (1602-1676). Za tezą Borei, popartą zarówno zapisami z inwentarzy