DOI Artikel:
Chiron-Mrozowska, Anita: Króla Stanisława Augusta kolekcja miniatur
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14537#0145
KRÓLA STANISŁAWA AUGUSTA KOLEKCJA MINIATUR
139
12. Król Stanisław Leszczyński w stroju myśliwskim, Filip J. Loutherbourg St., 1724, Wrocław,
Zakład Narodowy im. Ossolińskich, fot. A. Niedźwiecki (zob. spis il. nr 12)
na to pytanie. Wiadomo tylko, że był Włochem97. W Warszawie osobiście chyba się nie pojawił, działając
za pośrednictwem swego pełnomocnika, wspomnianego już Karola Gallardiego. Nie był więc jednym z owych
licznych przedsiębiorców włoskich, rozwijających po Kongresie Wiedeńskim działalność handlową w Pol-
sce, aktywnych także na rynku sztuki98. Osoba zdaje się to dość tajemnicza, a i cała transakcja budzi niemało
wątpliwości, choćby dlatego, że była niezwykle korzystna dla kupującego. Nabywał on przecież całą resztę
spuścizny po Stanisławie Auguście, wartą blisko 100 tysięcy talarów, za jedną czwartą jej wartości99. Czyż-
by Tyszkiewiczowa spieszyła się i gwałtownie potrzebowała gotówki? Jej sytuacja majątkowa, jako dzie-
dziczki licznych i rozległych dóbr ziemskich, nie mogła być zła. Wiadomo jednak, że przebywając we
Francji, od 1806 r. u boku Talleyranda, kochała się w grach hazardowych i często popadała w długi. A może
po kilku latach oczekiwania nie liczyła już na możliwość korzystniejszego sprzedania królewskich „mobi-
liów" w Warszawie? Nie sposób dociec.
Wątpliwości budzi także problem nabywcy albo nabywców - ilu ich było? W umowie i towarzyszą-
cych jej innych dokumentach pojawiają się wyłącznie nazwiska Fusiego i działającego w jego imieniu
Gallardiego. Tymczasem „Kurier Warszawski" z niedzieli 2 grudnia 1821 r. donosił: „Pozostała jeszcze
znaczna ilość obrazów, posagów i marmurów po królu Stanisławie Auguście, przedaną teraz została. Zaku-
pił to wszystko handlujący obrazami Włoch P. Bacci Galuppi i wywozi do Rosji na przedaż"100. Wiadomość
to o tyle zaskakująca i wymagająca rozważenia, że osoba o nazwisku Bacci Galuppi występuje wcześniej
która w swej rozprawie o portrecie prymasa Władysława Łubieńskiego ze zbiorów Stanisława Augusta, doszła niezależnie od nas
do podobnych rezultatów w poszukiwaniach dotyczących losów spuścizny artystycznej króla - zob. K. D u г а к i e w i с z, Proble-
matyka atrybucji portretu Władysława Łubieńskiego, „Studia i materiały lubelskie", X, 1985, s. 169-170.
97 Pochodzenie Fusiego jako Włocha potwierdza wzmianka w rachunkach Tyszkiewiczowej z 1821 r. - AGAD, AJP. 1126,
k. 2.
98 Zob. A. R y s z к i e w i с z, Początki handlu obrazami w środowisku warszawskim, Wrocław 1953.
w Wskazuje na to wyraźnie fakt, że za wycofane ze sprzedaży miniatury i obrazy Tyszkiewiczowa zwróciła Gallardiemu
jedną czwartą ich wartości, zob. przyp. 80.
100 „Kurier Warszawski" nr 287, s. 1. Na wiadomość tę zechciała zwrócić naszą uwagę Pani Małgorzata Pleskaczyńska,
Kierownik Archiwum w Zamku Królewskim w Warszawie.
139
12. Król Stanisław Leszczyński w stroju myśliwskim, Filip J. Loutherbourg St., 1724, Wrocław,
Zakład Narodowy im. Ossolińskich, fot. A. Niedźwiecki (zob. spis il. nr 12)
na to pytanie. Wiadomo tylko, że był Włochem97. W Warszawie osobiście chyba się nie pojawił, działając
za pośrednictwem swego pełnomocnika, wspomnianego już Karola Gallardiego. Nie był więc jednym z owych
licznych przedsiębiorców włoskich, rozwijających po Kongresie Wiedeńskim działalność handlową w Pol-
sce, aktywnych także na rynku sztuki98. Osoba zdaje się to dość tajemnicza, a i cała transakcja budzi niemało
wątpliwości, choćby dlatego, że była niezwykle korzystna dla kupującego. Nabywał on przecież całą resztę
spuścizny po Stanisławie Auguście, wartą blisko 100 tysięcy talarów, za jedną czwartą jej wartości99. Czyż-
by Tyszkiewiczowa spieszyła się i gwałtownie potrzebowała gotówki? Jej sytuacja majątkowa, jako dzie-
dziczki licznych i rozległych dóbr ziemskich, nie mogła być zła. Wiadomo jednak, że przebywając we
Francji, od 1806 r. u boku Talleyranda, kochała się w grach hazardowych i często popadała w długi. A może
po kilku latach oczekiwania nie liczyła już na możliwość korzystniejszego sprzedania królewskich „mobi-
liów" w Warszawie? Nie sposób dociec.
Wątpliwości budzi także problem nabywcy albo nabywców - ilu ich było? W umowie i towarzyszą-
cych jej innych dokumentach pojawiają się wyłącznie nazwiska Fusiego i działającego w jego imieniu
Gallardiego. Tymczasem „Kurier Warszawski" z niedzieli 2 grudnia 1821 r. donosił: „Pozostała jeszcze
znaczna ilość obrazów, posagów i marmurów po królu Stanisławie Auguście, przedaną teraz została. Zaku-
pił to wszystko handlujący obrazami Włoch P. Bacci Galuppi i wywozi do Rosji na przedaż"100. Wiadomość
to o tyle zaskakująca i wymagająca rozważenia, że osoba o nazwisku Bacci Galuppi występuje wcześniej
która w swej rozprawie o portrecie prymasa Władysława Łubieńskiego ze zbiorów Stanisława Augusta, doszła niezależnie od nas
do podobnych rezultatów w poszukiwaniach dotyczących losów spuścizny artystycznej króla - zob. K. D u г а к i e w i с z, Proble-
matyka atrybucji portretu Władysława Łubieńskiego, „Studia i materiały lubelskie", X, 1985, s. 169-170.
97 Pochodzenie Fusiego jako Włocha potwierdza wzmianka w rachunkach Tyszkiewiczowej z 1821 r. - AGAD, AJP. 1126,
k. 2.
98 Zob. A. R y s z к i e w i с z, Początki handlu obrazami w środowisku warszawskim, Wrocław 1953.
w Wskazuje na to wyraźnie fakt, że za wycofane ze sprzedaży miniatury i obrazy Tyszkiewiczowa zwróciła Gallardiemu
jedną czwartą ich wartości, zob. przyp. 80.
100 „Kurier Warszawski" nr 287, s. 1. Na wiadomość tę zechciała zwrócić naszą uwagę Pani Małgorzata Pleskaczyńska,
Kierownik Archiwum w Zamku Królewskim w Warszawie.