DOI article:
Krasny, Piotr: Lwowskie środowisko artystyczne wobec idei symbiozy sztuk w wystroju i wyposażeniu wnętrz sakralnych (1730 - 1780)
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.14574#0193
LWOWSKIE ŚRODOWISKO ARTYSTYCZNE WOBEC IDEI SYMBIOZY SZTUK
181
24. Zasław, kościół Bernardynów, wystrój wnętrza, od 1769,
koncepcja architektoniczna i rzeźby Maciej Polejowski.
Fot. ze zbiorów A. Betleja
Dekorationsingenieur, radząc sobie równie dobrze z wystrojem wielkiego wnętrza о złożonym układzie
przestrzennym, jak i urządzaniem małych kościołów zbudowanych na bardzo prostych planach.
JEDNOLITE WYSTROJE WNĘTRZ KOŚCIOŁÓW DREWNIANYCH
Analiza zjawiska jednolitego wystroju wnętrz sakralnych w środowisku lwowskim w XVIII w. musi
zmierzać przede wszystkim do wskazania dzieł o wysokiej klasie artystycznej i wyszukanej koncepcji treścio-
wej, które w oczywisty sposób przyciągają uwagę badaczy. Nie można jednak zapominać także o jego bar-
dzo rozległym tle, na które składają się przeciętne, a czasami wręcz nieudolne realizacje idei bel composto.
Istnienie owego tła dowodzi bowiem szerokiego zrozumienia tej koncepcji i powszechnego doceniania roli
jednolitego wystroju świątyni we wspomaganiu parateatralnego potrydenckiego duszpasterstwa i liturgii.
Wyrazistym przykładem dotarcia koncepcji bel composto pod strzechy (albo pod gonty) mogą być jej
adaptacje w kościołach drewnianych, wznoszonych z reguły przez niezbyt zasobnych inwestorów, najczę-
ściej przy pomocy zwykłych cieśli. Ograniczenia narzucane przez konstrukcję wieńcową sprawiały, że drew-
niane świątynie mogły składać się w najlepszym razie z kilku prostopadłościennych członów, a bardziej
wyszukane rozwiązania przestrzenne musiały ograniczać się do podziału ich korpusów na trzy nawy za
181
24. Zasław, kościół Bernardynów, wystrój wnętrza, od 1769,
koncepcja architektoniczna i rzeźby Maciej Polejowski.
Fot. ze zbiorów A. Betleja
Dekorationsingenieur, radząc sobie równie dobrze z wystrojem wielkiego wnętrza о złożonym układzie
przestrzennym, jak i urządzaniem małych kościołów zbudowanych na bardzo prostych planach.
JEDNOLITE WYSTROJE WNĘTRZ KOŚCIOŁÓW DREWNIANYCH
Analiza zjawiska jednolitego wystroju wnętrz sakralnych w środowisku lwowskim w XVIII w. musi
zmierzać przede wszystkim do wskazania dzieł o wysokiej klasie artystycznej i wyszukanej koncepcji treścio-
wej, które w oczywisty sposób przyciągają uwagę badaczy. Nie można jednak zapominać także o jego bar-
dzo rozległym tle, na które składają się przeciętne, a czasami wręcz nieudolne realizacje idei bel composto.
Istnienie owego tła dowodzi bowiem szerokiego zrozumienia tej koncepcji i powszechnego doceniania roli
jednolitego wystroju świątyni we wspomaganiu parateatralnego potrydenckiego duszpasterstwa i liturgii.
Wyrazistym przykładem dotarcia koncepcji bel composto pod strzechy (albo pod gonty) mogą być jej
adaptacje w kościołach drewnianych, wznoszonych z reguły przez niezbyt zasobnych inwestorów, najczę-
ściej przy pomocy zwykłych cieśli. Ograniczenia narzucane przez konstrukcję wieńcową sprawiały, że drew-
niane świątynie mogły składać się w najlepszym razie z kilku prostopadłościennych członów, a bardziej
wyszukane rozwiązania przestrzenne musiały ograniczać się do podziału ich korpusów na trzy nawy za