DOI Artikel:
Krasny, Piotr: Lwowskie środowisko artystyczne wobec idei symbiozy sztuk w wystroju i wyposażeniu wnętrz sakralnych (1730 - 1780)
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.14574#0197
LWOWSKIE ŚRODOWISKO ARTYSTYCZNE WOBEC IDEI SYMBIOZY SZTUK
185
27. Brody, cerkiew św. Jura, jednolity wystrój wnętrza, ok. 1770.
Fot. S. Lenartowicz
wyjątkowo efektowne zespoły późnobarokowych ołtarzy (il. 28), wykonanych przez naśladowców Jana Je-
rzego Pinsla i powielających w mniejszej skali i w nieco uproszczony sposób rozwiązania architektoniczne
i rzeźbiarskie zastosowane w kościele misjonarzy w Horodence167. Ogólny wyraz artystyczny wystroju tych
cerkwi był także bardzo bliski efektowi osiągniętemu przez Meretyna w świątyni misjonarskiej, ponieważ
wymyślne ikonostasy i ołtarze wprowadzały potężny ładunek dynamizmu i teatralnego patosu do wnętrz
o stosunkowo prostym układzie przestrzennym i opracowaniu architektonicznym, nadając im zdecydowanie
późnobarokowy charakter.
Pełna rozmachu meretynowska koncepcja przyozdobienia katedry św. Jura we Lwowie nie doczekała
się realizacji, co pozostawiło wnętrze w stanie surowej prowizorki. Dopiero w 1770 r. rozpoczęto urządza-
nie sanktuarium, wznosząc w nim ołtarz główny, ikonostas i dwa ołtarze proskomodyjne według projektu
Klemensa Fesingera (il. 29). Dynamiczne i ażurowe formy tych sprzętów wpasowały się dobrze w architek-
turę Meretyna, zwłaszcza że zostały ozdobione rzeźbami Michała Filewicza, przypominającymi patetyczne
figury Pinsla. Bardzo ciekawym pomysłem było wyłożenie ścian sanktuarium boazerią z obrazami Łukasza
Dolińskiego, co doprowadziło do powiązania poszczególnych sprzętów w integralną snycerską „architekturę
167 H o r n u n g, Majster Pinsel..., s. 120-121, 134-138; J.K. Ostrowski, Sztuka polska w. XVI-XVII w kontekście społecz-
nym i religijnym, [w:] Kraj skrzydlatych jeźdźców. Sztuka w Polsce 1572-1764, Warszawa 2000, s. 52.
185
27. Brody, cerkiew św. Jura, jednolity wystrój wnętrza, ok. 1770.
Fot. S. Lenartowicz
wyjątkowo efektowne zespoły późnobarokowych ołtarzy (il. 28), wykonanych przez naśladowców Jana Je-
rzego Pinsla i powielających w mniejszej skali i w nieco uproszczony sposób rozwiązania architektoniczne
i rzeźbiarskie zastosowane w kościele misjonarzy w Horodence167. Ogólny wyraz artystyczny wystroju tych
cerkwi był także bardzo bliski efektowi osiągniętemu przez Meretyna w świątyni misjonarskiej, ponieważ
wymyślne ikonostasy i ołtarze wprowadzały potężny ładunek dynamizmu i teatralnego patosu do wnętrz
o stosunkowo prostym układzie przestrzennym i opracowaniu architektonicznym, nadając im zdecydowanie
późnobarokowy charakter.
Pełna rozmachu meretynowska koncepcja przyozdobienia katedry św. Jura we Lwowie nie doczekała
się realizacji, co pozostawiło wnętrze w stanie surowej prowizorki. Dopiero w 1770 r. rozpoczęto urządza-
nie sanktuarium, wznosząc w nim ołtarz główny, ikonostas i dwa ołtarze proskomodyjne według projektu
Klemensa Fesingera (il. 29). Dynamiczne i ażurowe formy tych sprzętów wpasowały się dobrze w architek-
turę Meretyna, zwłaszcza że zostały ozdobione rzeźbami Michała Filewicza, przypominającymi patetyczne
figury Pinsla. Bardzo ciekawym pomysłem było wyłożenie ścian sanktuarium boazerią z obrazami Łukasza
Dolińskiego, co doprowadziło do powiązania poszczególnych sprzętów w integralną snycerską „architekturę
167 H o r n u n g, Majster Pinsel..., s. 120-121, 134-138; J.K. Ostrowski, Sztuka polska w. XVI-XVII w kontekście społecz-
nym i religijnym, [w:] Kraj skrzydlatych jeźdźców. Sztuka w Polsce 1572-1764, Warszawa 2000, s. 52.