DOI Artikel:
Ignaczak, Paweł: Twórczość rytownicza Jana Piotra Norblina na tle XVIII-wiecznej grafiki rembrandtyzującej
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14573#0231
TWÓRCZOŚĆ RYTOWNICZA JANA PIO I RA NORBLINA 2 1 7
25. Jan Piotr Norblin, Starzec piszący, akwaforta, sucha igła, przemalowane tuszem
i białym gwaszem, 238 x 214, 1781, Muzeum Narodowe w Warszawie. Fot. MNW
mach - gołuchowskim, krakowskim i winnickim195. Obrazy i rysunki wskazują na dogłębne badanie sztuki
Rembrandta przez Norblina. Są, podobnie jak ryciny, owocem zmagań z holenderskim mistrzem, naśladowa-
nia i rywalizowania z nim. Także i te dzieła wpisują się w kontekst triady interpretatio, imitatio,
aemulatio.
PODSUMOWANIE
Na tle XVI II-wiecznego rembrandtyzmu twórczość Norblina jawi się jako zjawisko wyj ątkowe. Łącząc
w sobie elementy rembrandtyzmu francuskiego i niemieckiego, wykracza poza te zjawiska. Tak jak jego
rodacy, Norblin skrupulatnie analizował ryciny mistrza z Lejdy, usiłując odgadnąć tajemnicę jego techniki.
Inaczej niż oni swe spostrzeżenia wykorzystał w pracy twórczej. Łącząc różne techniki, eksperymentując
z nowymi sposobami graficznymi zbliżył się do rembrandtystów niemieckich. Tak jak oni został malarzem-
-rytownikiem, dla którego grafika była równoprawnym środkiem wypowiedzi artystycznej. Inspiracji w sztuce
Rembrandta szukał, podobnie jak artyści niemieccy, zarówno do swych rycin i rysunków, jak i obrazów.
Trzeba jednak podkreślić, że Norblin nie miał sobie równych wśród współczesnych ani pod względem
technicznym, ani objętości dzieła, ani wreszcie w jego różnorodności zarówno tematycznej, jak i stopnia
zależności od wzoru Rembrandta. W swych poszukiwaniach artystycznych poszedł dalej niż rembrandtyści
niemieccy. Rozszerzył zakres tematyczny prac graficznych o ryciny historyczne. Jego emulacje też są
195 Należy podkreślić, że część rysunków w typie Rembrandta jest dziś zaginionych, jak пр.: Wypędzenie Hagar z dawnej
kolekcji Atanazego Raczyńskiego (A. Dobrzycka [red.], Galeria Atanazego Raczyńskiego. Katalog wystawy, Muzeum Narodo-
we w Poznaniu, 1981, s. 120).
25. Jan Piotr Norblin, Starzec piszący, akwaforta, sucha igła, przemalowane tuszem
i białym gwaszem, 238 x 214, 1781, Muzeum Narodowe w Warszawie. Fot. MNW
mach - gołuchowskim, krakowskim i winnickim195. Obrazy i rysunki wskazują na dogłębne badanie sztuki
Rembrandta przez Norblina. Są, podobnie jak ryciny, owocem zmagań z holenderskim mistrzem, naśladowa-
nia i rywalizowania z nim. Także i te dzieła wpisują się w kontekst triady interpretatio, imitatio,
aemulatio.
PODSUMOWANIE
Na tle XVI II-wiecznego rembrandtyzmu twórczość Norblina jawi się jako zjawisko wyj ątkowe. Łącząc
w sobie elementy rembrandtyzmu francuskiego i niemieckiego, wykracza poza te zjawiska. Tak jak jego
rodacy, Norblin skrupulatnie analizował ryciny mistrza z Lejdy, usiłując odgadnąć tajemnicę jego techniki.
Inaczej niż oni swe spostrzeżenia wykorzystał w pracy twórczej. Łącząc różne techniki, eksperymentując
z nowymi sposobami graficznymi zbliżył się do rembrandtystów niemieckich. Tak jak oni został malarzem-
-rytownikiem, dla którego grafika była równoprawnym środkiem wypowiedzi artystycznej. Inspiracji w sztuce
Rembrandta szukał, podobnie jak artyści niemieccy, zarówno do swych rycin i rysunków, jak i obrazów.
Trzeba jednak podkreślić, że Norblin nie miał sobie równych wśród współczesnych ani pod względem
technicznym, ani objętości dzieła, ani wreszcie w jego różnorodności zarówno tematycznej, jak i stopnia
zależności od wzoru Rembrandta. W swych poszukiwaniach artystycznych poszedł dalej niż rembrandtyści
niemieccy. Rozszerzył zakres tematyczny prac graficznych o ryciny historyczne. Jego emulacje też są
195 Należy podkreślić, że część rysunków w typie Rembrandta jest dziś zaginionych, jak пр.: Wypędzenie Hagar z dawnej
kolekcji Atanazego Raczyńskiego (A. Dobrzycka [red.], Galeria Atanazego Raczyńskiego. Katalog wystawy, Muzeum Narodo-
we w Poznaniu, 1981, s. 120).