DOI Heft:
Gołubiew, Zofia: Wstęp
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.21223#0009
WSTĘP
Powstałe w 1879 roku Muzeum Narodowe w Krakowie otrzymało w roku
1883 swój pierwszy Statut, wówczas też nominowano pierwszego dyrektora,
Władysława Łuszczkiewicza. Odtąd co roku wychodziły drukiem sprawozda-
nia z działalności Muzeum - były to najpierw niewielkie broszury, zatytułowane
„Sprawozdanie Zarządu Muzeum Narodowego w Krakowie”, zawierające
skrótowe relacje z działalności, głównie w zakresie pozyskiwania nowych dzieł,
a także sprawozdanie finansowe. Od roku 1894 ogłaszano tam również projekt
budżetu na rok następny.
W roku 1900 zmarł Władysław Łuszczkiewicz, a funkcję dyrektora objął
na lat blisko pięćdziesiąt Feliks Kopera. Doroczne publikacje otrzymały nazwę
„Sprawozdania Dyrekcji Muzeum Narodowego w Krakowie”, wydawane były
w nieco powiększonym formacie i wzbogacone ilustracjami. Były one bardziej
szczegółowe od poprzednich i ułożone systematycznie: przynosiły informacje
o wszelkich zmianach w budynkach muzealnych i w zarządzaniu nimi, relacjono-
wały inwentaryzację i konserwację zbiorów oraz pozyskiwanie nowych obiektów,
a także wymieniały przygotowane przez Muzeum wystawy i wydawnictwa. Publi-
kowano też wiadomości o frekwencji zwiedzających w oddziałach Muzeum oraz
szczegółowe sprawozdanie finansowe.
Od roku 1905 zaczęto umieszczać w „Sprawozdaniach” wykaz prac nau-
kowych opublikowanych przez pracowników Muzeum, „a to w celu wykazania,
o ile personel urzędniczy bierze udział w ruchu naukowym”*. Nie dorobiło się
jednak wówczas Muzeum własnego wydawnictwa ciągłego, w którym mogłoby
zamieszczać prace dotyczące zbiorów i ich naukowej interpretacji. Przez czas
* „Sprawozdania Dyrekcji Muzeum Narodowego w Krakowie za rok 1904”, Kra-
ków 1905.
Powstałe w 1879 roku Muzeum Narodowe w Krakowie otrzymało w roku
1883 swój pierwszy Statut, wówczas też nominowano pierwszego dyrektora,
Władysława Łuszczkiewicza. Odtąd co roku wychodziły drukiem sprawozda-
nia z działalności Muzeum - były to najpierw niewielkie broszury, zatytułowane
„Sprawozdanie Zarządu Muzeum Narodowego w Krakowie”, zawierające
skrótowe relacje z działalności, głównie w zakresie pozyskiwania nowych dzieł,
a także sprawozdanie finansowe. Od roku 1894 ogłaszano tam również projekt
budżetu na rok następny.
W roku 1900 zmarł Władysław Łuszczkiewicz, a funkcję dyrektora objął
na lat blisko pięćdziesiąt Feliks Kopera. Doroczne publikacje otrzymały nazwę
„Sprawozdania Dyrekcji Muzeum Narodowego w Krakowie”, wydawane były
w nieco powiększonym formacie i wzbogacone ilustracjami. Były one bardziej
szczegółowe od poprzednich i ułożone systematycznie: przynosiły informacje
o wszelkich zmianach w budynkach muzealnych i w zarządzaniu nimi, relacjono-
wały inwentaryzację i konserwację zbiorów oraz pozyskiwanie nowych obiektów,
a także wymieniały przygotowane przez Muzeum wystawy i wydawnictwa. Publi-
kowano też wiadomości o frekwencji zwiedzających w oddziałach Muzeum oraz
szczegółowe sprawozdanie finansowe.
Od roku 1905 zaczęto umieszczać w „Sprawozdaniach” wykaz prac nau-
kowych opublikowanych przez pracowników Muzeum, „a to w celu wykazania,
o ile personel urzędniczy bierze udział w ruchu naukowym”*. Nie dorobiło się
jednak wówczas Muzeum własnego wydawnictwa ciągłego, w którym mogłoby
zamieszczać prace dotyczące zbiorów i ich naukowej interpretacji. Przez czas
* „Sprawozdania Dyrekcji Muzeum Narodowego w Krakowie za rok 1904”, Kra-
ków 1905.