DOI article:
Zeńczak, Anna: Zespół witraży Józefa Mehoffera w kaplicy grobowej rodziny Grauerów w Opawie
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.21223#0097
Zespół witraży Józefa Mehoffera...
95
7. Józef Mehoffer, Archanioł Sądu Ostatecznego, 1901, karton witrażu
(akwarela i gwasz na papierze naklejonym na płótno). Muzeum Narodowe w Warszawie
(fot. Archiwum MNK)
może to sprawia, iż postać anioła pod względem kolorystycznym stanowi głów-
ny, a zarazem najczystszy i „najdźwięczniejszy” akord tej kompozycji. Bukiet
po lewej stronie utrzymany jest w barwach pomarańczo wo-żóltych, z niewielki-
mi zielonymi akcentami, po prawej - w żółto-czerwonych z akcentami fioleto-
wymi. Bratki w tym oknie mają po trzy płatki na ogół bardzo ciemne, prawie
czarne, ale ożywione różnymi tonami czerwieni. Wierność naturze w przedsta-
wieniu ich kształtów i barw, zwłaszcza w zestawieniu z rodzajem stylizacji po-
zostałych partii ornamentu, jest tutaj chyba najbardziej uderzająca.
r
Archanioł Sądu Ostatecznego i Anioł Światła Wiekuistego. Dopełnienie
czterech witraży usytuowanych w ścianach bocznych u dołu stanowią witraże
w szczytach krótszych elewacji kaplicy. Duże, zamknięte ostrołukowo okna ścian
szczytowych wypełnione są maswerkami złożonymi z kół i ich odcinków, ale
linie umieszczonych w nich kompozycji witrażowych „nie respektują” istnienia
tych kamiennych podziałów. Pełna dynamiki postać dmącego w trąbę Archanio-
ła Sądu Ostatecznego, przedstawiona w górnym witrażu na wprost wejścia (il.
7), nie mieści się w jednym polu: znaczny fragment jego sylwetki - wraz z twa-
rzą okoloną burzą rozwianych włosów i prawą ręką którą trzyma przy ustach
trąbę - znajduje się w okręgu centralnym. Lewa ręka, odsunięta daleko w bok
95
7. Józef Mehoffer, Archanioł Sądu Ostatecznego, 1901, karton witrażu
(akwarela i gwasz na papierze naklejonym na płótno). Muzeum Narodowe w Warszawie
(fot. Archiwum MNK)
może to sprawia, iż postać anioła pod względem kolorystycznym stanowi głów-
ny, a zarazem najczystszy i „najdźwięczniejszy” akord tej kompozycji. Bukiet
po lewej stronie utrzymany jest w barwach pomarańczo wo-żóltych, z niewielki-
mi zielonymi akcentami, po prawej - w żółto-czerwonych z akcentami fioleto-
wymi. Bratki w tym oknie mają po trzy płatki na ogół bardzo ciemne, prawie
czarne, ale ożywione różnymi tonami czerwieni. Wierność naturze w przedsta-
wieniu ich kształtów i barw, zwłaszcza w zestawieniu z rodzajem stylizacji po-
zostałych partii ornamentu, jest tutaj chyba najbardziej uderzająca.
r
Archanioł Sądu Ostatecznego i Anioł Światła Wiekuistego. Dopełnienie
czterech witraży usytuowanych w ścianach bocznych u dołu stanowią witraże
w szczytach krótszych elewacji kaplicy. Duże, zamknięte ostrołukowo okna ścian
szczytowych wypełnione są maswerkami złożonymi z kół i ich odcinków, ale
linie umieszczonych w nich kompozycji witrażowych „nie respektują” istnienia
tych kamiennych podziałów. Pełna dynamiki postać dmącego w trąbę Archanio-
ła Sądu Ostatecznego, przedstawiona w górnym witrażu na wprost wejścia (il.
7), nie mieści się w jednym polu: znaczny fragment jego sylwetki - wraz z twa-
rzą okoloną burzą rozwianych włosów i prawą ręką którą trzyma przy ustach
trąbę - znajduje się w okręgu centralnym. Lewa ręka, odsunięta daleko w bok