Museum Narodowe w Krakowie [Hrsg.]: Rozprawy Muzeum Narodowego w Krakowie (N.S. 1.1999)

96

Anna Zeńczak

8. Józef Mehoffer, Anioł Światła Wiekuistego, 1901, karton witrażu
(akwarela i gwasz na papierze naklejonym na płótno). Muzeum Narodowe w Warszawie

(fot. Archiwum MNK)

i również dzierżąca trąbę, umieszczona jest w polu po prawej stronie, draperie
zaś dolnej części szaty - po lewej. Z podobnym rozmachem nakreślono słońce,
komety, obłok oraz ogromne nakrapiane orchidee. U dołu po lewej, w polu
o kształcie żagielka, poza obrębem rozety, wykwita pęk białych królewskich
lilii. Dynamiczny i zarazem płynny bieg linii witrażu harmonizuje z odkutymi
w kamieniu kolistymi formami. Efekt „współbrzmienia” secesyjnie wijących się
linii z kamieniarką okna widoczny jest również w witrażu z Aniołem Światła
Wiekuistego (ił. 8). Kompozycja ta - ze względu na temat - pozbawiona jest
dynamicznych form, ale i tutaj artysta wykreślił postać anioła niemal zupełnie
niezależnie od przebiegu kamiennych podziałów okna, wpisał jednak główną
część postaci oraz lampkę - symbol światła wiekuistego - w centralny okrąg.
Bardzo niekonwencjonalnie przedstawia się tu wyobrażenie Matki Boskiej Nie-
pokalanie Poczętej: u góry witrażu artysta ukazał jedynie fragment promienistej
mandorli, z widocznym zaledwie skrawkiem szaty Madonny i półksiężycem.

Obydwa te witraże są bardzo żywe i bogate pod względem kolorystycz-
nym. Dominująw nich barwy „gorące”, o stosunkowo dużych obszarach jedne-
go koloru, zróżnicowanego jednak odmiennymi odcieniami poszczególnych pły-
tek szklanych. W oknie z Archaniołem Sądu Ostatecznego intensywne barwy