DOI Artikel:
Biedrońska-Słota, Beata: Kobierce islamu w polskim malarstwie: Przyczynek do ikonografii tkanin orientalnych
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.21223#0122
120
Beata Biedrońska-Słota
6. Łukasz Ziemecki, scena symboliczna, fragment. Dawny klasztor pijarów
w Rzeszowie, koniec XVII w. (fot. B. Biedrońska-SIota)
W Muzeum Narodowym w Krakowie zachował się kobierzec tzw. sied-
miogrodzki (il. 7), którego kompozycja i szczegóły dekoracji wskazują, że mógł
on stanowić wzór dla malarza fresków w rzeszowskim klasztorze. Pole środko-
we - w obu przypadkach - zajmuje podwójny mihrab zamknięty lukiem z usko-
kami; do dekoracji niszy mihrabu użyto motywów kwiatowych
o identycznej stylizacji. Bordiura złożona jest z trzech pasów. W najszerszym
z nich, środkowym, rozmieszczono medaliony w formach ośmioboków, z lek-
ko zgeometryzowartymi palmetami. Wąskie pasy boczne dekoruje zazębiający
się dwubarwny ornament, utworzony z motywu przestylizowanego trójliścia.
Malowidła sklepień klasztornych datowane są na koniec w. XVII24. Można
więc na tej podstawie uściślić datowanie kobierca ze zbiorów Muzeum i okre-
ślić czas jego powstania w Turcji na ostatnią ćwierć wieku XVII.
Kobierce zwane dzisiaj siedmiogrodzkimi musiały być u nas szczegól-
nie popularne, i to przez dłuższy okres, sądząc z liczby zachowanych tkanin
tego typu i częstotliwości ich występowania w malarstwie. Jeszcze bowiem
24 Tamże, s. 61.
Beata Biedrońska-Słota
6. Łukasz Ziemecki, scena symboliczna, fragment. Dawny klasztor pijarów
w Rzeszowie, koniec XVII w. (fot. B. Biedrońska-SIota)
W Muzeum Narodowym w Krakowie zachował się kobierzec tzw. sied-
miogrodzki (il. 7), którego kompozycja i szczegóły dekoracji wskazują, że mógł
on stanowić wzór dla malarza fresków w rzeszowskim klasztorze. Pole środko-
we - w obu przypadkach - zajmuje podwójny mihrab zamknięty lukiem z usko-
kami; do dekoracji niszy mihrabu użyto motywów kwiatowych
o identycznej stylizacji. Bordiura złożona jest z trzech pasów. W najszerszym
z nich, środkowym, rozmieszczono medaliony w formach ośmioboków, z lek-
ko zgeometryzowartymi palmetami. Wąskie pasy boczne dekoruje zazębiający
się dwubarwny ornament, utworzony z motywu przestylizowanego trójliścia.
Malowidła sklepień klasztornych datowane są na koniec w. XVII24. Można
więc na tej podstawie uściślić datowanie kobierca ze zbiorów Muzeum i okre-
ślić czas jego powstania w Turcji na ostatnią ćwierć wieku XVII.
Kobierce zwane dzisiaj siedmiogrodzkimi musiały być u nas szczegól-
nie popularne, i to przez dłuższy okres, sądząc z liczby zachowanych tkanin
tego typu i częstotliwości ich występowania w malarstwie. Jeszcze bowiem
24 Tamże, s. 61.