DOI Heft:
Galeria Sztuki Obcej
DOI Artikel:Walicki, Michał: Nieznane dzieło Lenaerte Bramera
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.17140#0718
3. L. Bramer. Sąd Salomona, fragment
a. Bramer jest przykładem artysty przejętego wpływami sztuki Rembrandta7.
b. Bramer jest prekursorem Rembrandta, zwłaszcza gdy chodzi o rozwiązanie problemu
światła8.
7 Począwszy już od „Tooneel der uitmunde Schilders van Europa en byzondereyk van Nederland“
S. Gravenhague, 1752, s. 72. Podobny pogląd wyrażają: J. B. Descamps, La vie des Peintres ... Paris 1753.
I. s. 417; J. A. D’ Argensville, Abrégé de la vie des plus fameux peintres... 1762, III, s. 117; J. D. Fiorillo,
Geschichte der zeichnenden Künste in Deutschland und den Vereinigten Niederlanden. Hannover 1818, III, s.
107; C. H. Balkema, Biographies des peintres flamands et hollandais. Gand 1844, s. 49; J. Smith, Catalogue
raisonné ... London 1829—1842, VII, s. 253; Nagler, Künstlerlexicon. 1835—1852. II, s. 105; Waagen,
Treasures of art in Great Britain. London 1854—1857, II, s. 119; H. Burger, Les musées de la Hollande.
1852—1860 II. s. 187; H. Riegl, Beitràgen zur niederl. Kunstgeschichte, Berlin 1882, s. 217; W. R. Valenti-
ner, Hadzeichnungen althollàndischen Genremaler. Berlin 1907, s. 55.
8 Począwszy od głosu J. G. Grohmanna w jego Neue biographische Handwôrterbuch, 1796, I. Ponadto:
C. Vosmaer, Rembrandt. La Haye 1877, s. 59; W. Bode, Studien zur Geschichte der hollàndischen Malerei.
Braunschweig 1883, s. 353; W. Szczawinskij, j.w., s. 33—34 (wywodzi malarstwo Bramera ze sztuki Elshei-
710
a. Bramer jest przykładem artysty przejętego wpływami sztuki Rembrandta7.
b. Bramer jest prekursorem Rembrandta, zwłaszcza gdy chodzi o rozwiązanie problemu
światła8.
7 Począwszy już od „Tooneel der uitmunde Schilders van Europa en byzondereyk van Nederland“
S. Gravenhague, 1752, s. 72. Podobny pogląd wyrażają: J. B. Descamps, La vie des Peintres ... Paris 1753.
I. s. 417; J. A. D’ Argensville, Abrégé de la vie des plus fameux peintres... 1762, III, s. 117; J. D. Fiorillo,
Geschichte der zeichnenden Künste in Deutschland und den Vereinigten Niederlanden. Hannover 1818, III, s.
107; C. H. Balkema, Biographies des peintres flamands et hollandais. Gand 1844, s. 49; J. Smith, Catalogue
raisonné ... London 1829—1842, VII, s. 253; Nagler, Künstlerlexicon. 1835—1852. II, s. 105; Waagen,
Treasures of art in Great Britain. London 1854—1857, II, s. 119; H. Burger, Les musées de la Hollande.
1852—1860 II. s. 187; H. Riegl, Beitràgen zur niederl. Kunstgeschichte, Berlin 1882, s. 217; W. R. Valenti-
ner, Hadzeichnungen althollàndischen Genremaler. Berlin 1907, s. 55.
8 Począwszy od głosu J. G. Grohmanna w jego Neue biographische Handwôrterbuch, 1796, I. Ponadto:
C. Vosmaer, Rembrandt. La Haye 1877, s. 59; W. Bode, Studien zur Geschichte der hollàndischen Malerei.
Braunschweig 1883, s. 353; W. Szczawinskij, j.w., s. 33—34 (wywodzi malarstwo Bramera ze sztuki Elshei-
710