DOI Artikel:
Kozakiewicz, Stefan: Malarstwo warszawskie w latach 1815 - 1850: podłoże rozwoju
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.19394#0206
2. M. Topolski, Portret Józefa Sierakowskiego. 1804. Muzeum
Narodowe w Warszawie
nych, stanowiący z kolei wraz z Oddziałem Nauk Pięknych (do których zaliczano nauki filo-
logiczne i historię) osobny Wydział Nauk i Sztuk Pięknych, jeden z pięciu wydziałów, jakie
składały się na cały Uniwersytet. Dziekanem honorowym tego wydziału został w 18171, sędziwy
Mai celi Bacciarelli, przez co tym bardziej uwypuklony został związek nowo utworzonej Szkoły
z tradycją czasów stanisławowskich; pełnił on tę funkcję tylko przez rok, do śmierci w 1818 r.
Warszawska Szkoła Sztuk Pięknych — podobnie jak wcześniejsza wileńska i współczesna
jej krakowska — reprezentowała typ uczelni artystycznej wyższej, w odniesieniu do której można-
by właściwie używać i nazwy Akademii — jednak niesamodzielnej, wchodzącej w skład
200
Narodowe w Warszawie
nych, stanowiący z kolei wraz z Oddziałem Nauk Pięknych (do których zaliczano nauki filo-
logiczne i historię) osobny Wydział Nauk i Sztuk Pięknych, jeden z pięciu wydziałów, jakie
składały się na cały Uniwersytet. Dziekanem honorowym tego wydziału został w 18171, sędziwy
Mai celi Bacciarelli, przez co tym bardziej uwypuklony został związek nowo utworzonej Szkoły
z tradycją czasów stanisławowskich; pełnił on tę funkcję tylko przez rok, do śmierci w 1818 r.
Warszawska Szkoła Sztuk Pięknych — podobnie jak wcześniejsza wileńska i współczesna
jej krakowska — reprezentowała typ uczelni artystycznej wyższej, w odniesieniu do której można-
by właściwie używać i nazwy Akademii — jednak niesamodzielnej, wchodzącej w skład
200