DOI Artikel:
Kozakiewicz, Stefan: Malarstwo warszawskie w latach 1815 - 1850: podłoże rozwoju
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.19394#0209
3. A. Brodowski, Portret własny. 1813. Muzeum Narodowe
w Warszawie
śmierci w r. 1826; zastępcą jego od r. 1821 był architekt i rysownik Andrzej Gołoński, który
katedrę objął i prowadził po śmierci Vogla do zamknięcia Uniwersytetu w r. 1831. Studium
perspektywy było początkowo nieobowiązkowe dla studentów malarstwa. Istniały niezreali-
zowane projekty utworzenia osobnej katedry pejzażu; w r. 1829 starał się o nią Józef Richter.
Uczniów od r. 1819 przyjmowano po ukończeniu 4 klas szkoły wojewódzkiej, ilość uczniów
(dane mamy dla niektórych lat) wynosiła w Szkole Sztuk Pięknych np. w roku 1828/24 18 sta-
łych i 18 amatorów (wobec 53 w Szkole Budownictwa), w roku 1829/30 33 stałych i 13 ama-
torów (wobec 63).
203
w Warszawie
śmierci w r. 1826; zastępcą jego od r. 1821 był architekt i rysownik Andrzej Gołoński, który
katedrę objął i prowadził po śmierci Vogla do zamknięcia Uniwersytetu w r. 1831. Studium
perspektywy było początkowo nieobowiązkowe dla studentów malarstwa. Istniały niezreali-
zowane projekty utworzenia osobnej katedry pejzażu; w r. 1829 starał się o nią Józef Richter.
Uczniów od r. 1819 przyjmowano po ukończeniu 4 klas szkoły wojewódzkiej, ilość uczniów
(dane mamy dla niektórych lat) wynosiła w Szkole Sztuk Pięknych np. w roku 1828/24 18 sta-
łych i 18 amatorów (wobec 53 w Szkole Budownictwa), w roku 1829/30 33 stałych i 13 ama-
torów (wobec 63).
203