DOI Artikel:
Kozakiewicz, Stefan: Malarstwo warszawskie w latach 1815 - 1850: podłoże rozwoju
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.19394#0300
61. J. F. Piwarski, Karczma „Ostatni grosz". Ок. 1845. Muzeum Narodowe w Warszawie
młodzieży artystycznej dążeniem do realistycznej sztuki o charakterze narodowym, odwzoro-
wującej teraźniejszość i twórczej.
Gerson pisze w jednym z ustępów swej „Jednodniówki", że ,,wpływ H. na rozwój twórczości
u młodzieży był bardzo mały"164, ale w przytoczonym już wyżej zdaniu wskazuje, że na wielu
uczniów jednak oddziałał, odsuwając ich od samodzielnej obserwacji przyrody. Istotnie, gdy
rozpatrujemy twórczość bardziej znanych uczniów drugiej warszawskiej Szkoły Sztuk Pięknych
uczących się w latach 1846—1852, zauważamy, że oddziaływanie Hadziewicza i Kaniewskiego
odbiło się jednak na działalności artystycznej niektórych przedstawicieli młodego pokolenia,
przedłużając trwanie w 2. połowie w. XIX w malarstwie polskim prądów elektycznych i tradycyj-
nych. Można przytoczyć tu nazwiska L. Biedrońskiego, J. Drewaczyńskiego, I. Gierdziejewskiego,
164 J.w., s. 8.
294
młodzieży artystycznej dążeniem do realistycznej sztuki o charakterze narodowym, odwzoro-
wującej teraźniejszość i twórczej.
Gerson pisze w jednym z ustępów swej „Jednodniówki", że ,,wpływ H. na rozwój twórczości
u młodzieży był bardzo mały"164, ale w przytoczonym już wyżej zdaniu wskazuje, że na wielu
uczniów jednak oddziałał, odsuwając ich od samodzielnej obserwacji przyrody. Istotnie, gdy
rozpatrujemy twórczość bardziej znanych uczniów drugiej warszawskiej Szkoły Sztuk Pięknych
uczących się w latach 1846—1852, zauważamy, że oddziaływanie Hadziewicza i Kaniewskiego
odbiło się jednak na działalności artystycznej niektórych przedstawicieli młodego pokolenia,
przedłużając trwanie w 2. połowie w. XIX w malarstwie polskim prądów elektycznych i tradycyj-
nych. Można przytoczyć tu nazwiska L. Biedrońskiego, J. Drewaczyńskiego, I. Gierdziejewskiego,
164 J.w., s. 8.
294