DOI Artikel:
Kozakiewicz, Stefan: Malarstwo warszawskie w latach 1815 - 1850: podłoże rozwoju
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.19394#0301
62. С. Breslauer, Natolin. 1852. Muzeum Narodowe w Warszawie
A. Głębockiego, T. Maleszewskiego, A. Rycerskiego, F. Sypniewskiego, F. Tegazzo i L. Kurelli
w odniesieniu do pierwszego okresu jego twórczości. Reprezentowali oni na ogół tradycyjne
malarstwo religijne (ii. 60) i historyczne, czasem portretowe, z trudem poddające się fali na-
rastającego realizmu; ich to miał napewno na myśli Gerson, gdy w przytoczonym już wyżej
zdaniu pisał o tych, co „marzyli o tern, aby tak malować, jak profesor, a wielu długo, lata całe,
dziesiątki lat, nie mogło się z pod tego wpływu wydostać na samodzielną drogę obserwacji
przyrody165.
Wspomniana grupa wychowanków warszawskiej Szkoły Sztuk Pięknych reprezentowała
talenty raczej mierne. O przyszłym rozwoju malarstwa warszawskiego miała zadecydować
165 J.w., s. 7.
295
A. Głębockiego, T. Maleszewskiego, A. Rycerskiego, F. Sypniewskiego, F. Tegazzo i L. Kurelli
w odniesieniu do pierwszego okresu jego twórczości. Reprezentowali oni na ogół tradycyjne
malarstwo religijne (ii. 60) i historyczne, czasem portretowe, z trudem poddające się fali na-
rastającego realizmu; ich to miał napewno na myśli Gerson, gdy w przytoczonym już wyżej
zdaniu pisał o tych, co „marzyli o tern, aby tak malować, jak profesor, a wielu długo, lata całe,
dziesiątki lat, nie mogło się z pod tego wpływu wydostać na samodzielną drogę obserwacji
przyrody165.
Wspomniana grupa wychowanków warszawskiej Szkoły Sztuk Pięknych reprezentowała
talenty raczej mierne. O przyszłym rozwoju malarstwa warszawskiego miała zadecydować
165 J.w., s. 7.
295