DOI Artikel:
Kozakiewicz, Stefan: Malarstwo warszawskie w latach 1815 - 1850: podłoże rozwoju
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.19394#0305
66. M. Zaleski, Plac Krasińskich z kościołem Pijarów. 1830. Muzeum Narodowe w Warszawie
ożywiać istniejące tradycje malarstwa Oświecenia nową treścią, jak Gierdziejewski171, lub na-
wiązując do sztuki niemieckich nazareńczyków. Fakt ten sprzyjał zarysowaniu się już wówczas
charakterystycznej dla środowiska warszawskiego 2. pol. w. XIX przewagi tematu rodzajowego
i krajobrazowego nad historycznym, co tak wyraźnie odróżnia je od środowiska krakowskiego172.
Gerson, który zaczął się później zajmować tematyką historyczną, nie zawdzięczał w tym za-
kresie wiele nauczycielom warszawskiej szkoły. Przewaga pejzażu i tematu rodzajowego dzięki
kierunkowi nadanemu przez Piwarskiego i Breslauera zarysowała się też i nad malarstwem
171 W. G e r s o n, Jednodniówka, j.w., s. 27. Na przykładzie Gierdziejewskiego istnienie w tych latach w Szkole
aspiracji do tworzenia malarstwa historycznego i jego charakter omawia S. Kozakiewicz, Ignacy Gierdzie-
jewski, j.w., s. 20 i nast.
172 Problematykę tę po raz pierwszy postawił i rozwinął K. Molendziński, Zagadnienie malarstwa
warszawskiego XIX wieku a środowisko artystyczne w Warszawie. Biuletyn Historii Sztuki, IV, 1936, s. 308 — 20.
299
ożywiać istniejące tradycje malarstwa Oświecenia nową treścią, jak Gierdziejewski171, lub na-
wiązując do sztuki niemieckich nazareńczyków. Fakt ten sprzyjał zarysowaniu się już wówczas
charakterystycznej dla środowiska warszawskiego 2. pol. w. XIX przewagi tematu rodzajowego
i krajobrazowego nad historycznym, co tak wyraźnie odróżnia je od środowiska krakowskiego172.
Gerson, który zaczął się później zajmować tematyką historyczną, nie zawdzięczał w tym za-
kresie wiele nauczycielom warszawskiej szkoły. Przewaga pejzażu i tematu rodzajowego dzięki
kierunkowi nadanemu przez Piwarskiego i Breslauera zarysowała się też i nad malarstwem
171 W. G e r s o n, Jednodniówka, j.w., s. 27. Na przykładzie Gierdziejewskiego istnienie w tych latach w Szkole
aspiracji do tworzenia malarstwa historycznego i jego charakter omawia S. Kozakiewicz, Ignacy Gierdzie-
jewski, j.w., s. 20 i nast.
172 Problematykę tę po raz pierwszy postawił i rozwinął K. Molendziński, Zagadnienie malarstwa
warszawskiego XIX wieku a środowisko artystyczne w Warszawie. Biuletyn Historii Sztuki, IV, 1936, s. 308 — 20.
299