Rocznik Muzeum Narodowego w Warszawie (6.1962)

teriał do dziejów malarstwa warszawskiego lat 1831—1850; uzupełniają go nam jeszcze recen-
zje z tych wystaw zamieszczane w pismach warszawskich, szczególnie obszerne w odniesieniu
do dwóch ostatnich ekspozycji popowstaniowych. Prawie wszyscy ówcześni malarze warszaw-
scy brali udział w wystawach, z wyjątkiem niektórych artystów najmłodszego pokolenia. Wśród
malarzy starszych, zamieszkałych, w Warszawie, którzy w wystawach po r. 1831 nie brali udzia-

70. M. Zaleski, Zdobycie Arsenału. 1831. Muzeum Narodowe w Warszawie (depozyt w Muzeum

Historycznym m. Warszawy)

łu, zastanawia brak Józefa Narcyza Kajetana Sejdlitza, który również i dawniej w wystawach
nie uczestniczył, oraz Aleksandra Ludwika Molinariego, który jednak jako uczeń Wydziału
Nauk i Sztuk Pięknych na nich wystawiał. Pełnego obrazu tendencji malarstwa warszawskie-
go wystawy popowstaniowe nie dają choćby z tego względu, że nie było możliwe pokazywa-
nie na nich obrazów o aktualnej treści patriotycznej w bez porównania większym stopniu, niż
na wystawach przed Powstaniem. Szczególnie niepełnie dlatego była na nich przedstawiona
twórczość Marcina Zaleskiego i Wincentego Kasprzyckiego (obrazy związane tematyką z Pow-
staniem Listopadowym, il. 70), a także Jana Feliksa Piwarskiego i Januarego Suchodolskiego.

311