Rocznik Muzeum Narodowego w Warszawie (11.1967)

6. Kraty okienne, mauzoleum bizantyjskie
w Puli, X w.

TECHNIKA

Glina używana do wyrobu krat okiennych z Faras posiada wiele domieszek schudzających
pochodzenia roślinnego oraz mineralnego. W kilku fragmentach znajdują się nawet znaczne
domieszki czarnego mułu z fragmentami muszelek. Glina ta różni się znacznie od używanej do
wyrobu naczyń, jest bowiem po wypaleniu bardziej porowata. Z gliny wykonawca formował
duży plaster, najprawdopodobniej bezpośrednio na ziemi, ponieważ zwykle jedna strona jest
nierówna. W następnej fazie musiał on nanieść rysunek kształtu kraty oraz ornament. Prześwity
wycinał nożem. Dla wykonania rysunku nieodzowna musiała być prosta listwa używana jako
linia, następnie kątownica, cyrkiel i rylec. Po wycięciu z plastra odpowiedniego kształtu kraty,
suszono ją i wypalono. Polichromowanie następowało prawdopodobnie na końcu procesu
produkcyjnego, ponieważ używano farb klejowych, a nie ceramicznych. Wszystkie zachowane
fragmenty krat z Faras są dekorowane jednostronnie. Druga płaszczyzna była pokryta grubą
warstwą tynku pobielonego i tą niewątpliwie płaszczyzną krata musiała być zwrócona do wnę-

147