DOI Heft:
Sztuka starożytna
DOI Artikel:Rodziewicz, Mieczysław: Terakotowe kraty okienne z Faras
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.19549#0163
FRAGMENTY ORNAMENTÓW
MOTYWY FLORALNE
13. Fragment motywu fl oralnego (il. 20)
Glina czerwona w przełomach szara. Wys. 0,183 m, szer. 0,09 m,
grub. 0,04 m.
Jest to wygięty łukowato fragment motywu ornamentalnego,
posiadającego profilowaną powierzchnię, pozbawioną rysunku ry-
tego, a ozdobioną dwoma malowanymi pasami koloru żółtego oraz
ciemnoczerwonego. Z boku znajduje się fragment mniejszej listwy, 20' Faras> nr kat- 13
odchylonej na zewnątrz łuku, podobnie profilowanej i malowanej.
Nieco wyżej znajduje się inny wąski przełom listwy ornamentalnej, prawdopodobnie krótkiej.
Fragment ten przypomina silnie zgeometryzowane motywy floralne występujące w kratach
ażurowych i reliefach floralnych z płyt i kapiteli z Konstantynopola, Rawenny i in.38. Naj-
prawdopodobniej jest to fragment chronologicznie najstarszy, z pierwszego okresu budowy
katedry w Faras, który powstał paralelnie do kapiteli i reliefów z Faras z żółtego i czerwonego
piaskowca39.
14. Fragment ramy z ornamentem plecionki geo-
metrycznej— kolistej, połączonej z elementem
f 1 o r a 1 n y m (il. 21).
Glina ciemnoczerwona, w przełomach szara. Wys. 0,181 m, szer. 0,161 m,
grub. 0,032 m.
Dekorację ramy stanowią malowane pasy w kolorach ciemnożółtym
i brązowym oraz linia ryta przy krawędzi wewnątrznej ramy. Wyżej znaj-
duje się fragment ornamentu w kształcie wygiętego łuku. W polu zawartym
między łukiem ornamentu a ramą znajdują się trzy stylizowane liście. 21. Faras, nr kat. ]4
Jeszcze jeden podobny listek zachował się przy zewnętrznej krawędzi łuku.
Powierzchnie listków posiadają podłużnie modelowane wgłębienia. Natomiast powierzchnia
łuku ornamentu, posiada dekorację rytą, a on sam stanowi wycinek koła. W całości ma on —
ogólnie określając — podwójny charakter: plecionka — abstrakcyjny, natomiast listek — reali-
™ Volbach, Hirmer, jw., il. 181, 182, 201, 209.
39 Trudno ustalić, czy to nie jest tylko przejaw kontynuacji elementów stylowych w okresie późniejszym,
w tzw. okresie drugiej katedry. Patrz Michałowski, Polish excavations at Faras 1961, jw., s. 197 i nast
159
MOTYWY FLORALNE
13. Fragment motywu fl oralnego (il. 20)
Glina czerwona w przełomach szara. Wys. 0,183 m, szer. 0,09 m,
grub. 0,04 m.
Jest to wygięty łukowato fragment motywu ornamentalnego,
posiadającego profilowaną powierzchnię, pozbawioną rysunku ry-
tego, a ozdobioną dwoma malowanymi pasami koloru żółtego oraz
ciemnoczerwonego. Z boku znajduje się fragment mniejszej listwy, 20' Faras> nr kat- 13
odchylonej na zewnątrz łuku, podobnie profilowanej i malowanej.
Nieco wyżej znajduje się inny wąski przełom listwy ornamentalnej, prawdopodobnie krótkiej.
Fragment ten przypomina silnie zgeometryzowane motywy floralne występujące w kratach
ażurowych i reliefach floralnych z płyt i kapiteli z Konstantynopola, Rawenny i in.38. Naj-
prawdopodobniej jest to fragment chronologicznie najstarszy, z pierwszego okresu budowy
katedry w Faras, który powstał paralelnie do kapiteli i reliefów z Faras z żółtego i czerwonego
piaskowca39.
14. Fragment ramy z ornamentem plecionki geo-
metrycznej— kolistej, połączonej z elementem
f 1 o r a 1 n y m (il. 21).
Glina ciemnoczerwona, w przełomach szara. Wys. 0,181 m, szer. 0,161 m,
grub. 0,032 m.
Dekorację ramy stanowią malowane pasy w kolorach ciemnożółtym
i brązowym oraz linia ryta przy krawędzi wewnątrznej ramy. Wyżej znaj-
duje się fragment ornamentu w kształcie wygiętego łuku. W polu zawartym
między łukiem ornamentu a ramą znajdują się trzy stylizowane liście. 21. Faras, nr kat. ]4
Jeszcze jeden podobny listek zachował się przy zewnętrznej krawędzi łuku.
Powierzchnie listków posiadają podłużnie modelowane wgłębienia. Natomiast powierzchnia
łuku ornamentu, posiada dekorację rytą, a on sam stanowi wycinek koła. W całości ma on —
ogólnie określając — podwójny charakter: plecionka — abstrakcyjny, natomiast listek — reali-
™ Volbach, Hirmer, jw., il. 181, 182, 201, 209.
39 Trudno ustalić, czy to nie jest tylko przejaw kontynuacji elementów stylowych w okresie późniejszym,
w tzw. okresie drugiej katedry. Patrz Michałowski, Polish excavations at Faras 1961, jw., s. 197 i nast
159