DOI Heft:
Kolekcjonerstwo
DOI Artikel:Potocka, Zofia: Antykwariat "Miniatura": Wspomnienia
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.19549#0200
W środkowych medalionach herby włoskie zastąpiono polskimi: „Leliwa" Tyszkiewiczów
i „Szreniawa" Lubomirskich (Marii-Krystyny, małżonki Władysława Tyszkiewicza).
2) dwadzieścia par drzwi w pełnym mahoniu, z nie powtarzającymi się ornamentami
rzeźbionymi w złoconym drzewie. Do każdej pary odpowiednie odrzwia i klamki z brązu
złoconego.
Władysław Tyszkiewicz żartował, że specjalnie dla tych drzwi przebudował pałac.
3) Umeblowanie kompletne apartamentów na dwóch piętrach: łóżko królewskie, misternej
roboty z baldachimem zakończonym koroną i pióropuszem w rzeźbionym kolorowym drzewie,
marmury, brązy, kominki marmurowe, popiersia, jednym słowem wszystko, co wchodziło w skład
urządzenia pałaców Torlonia i Govona.
Specjalną uwagę zwracał tu renesansowy, sięgający sufitu, duży kominek z szarego ka-
mienia.
Dolna część kominka składała się z mogącego pomieścić kilka osób paleniska, między dwoma
filarami ozdobionymi wieńcami z kłosów i polnych kwiatów, „en relief".
W górnej części znajdował się okrągły medalion z płaskorzeźbą przedstawiającą Gody
w Kanie.
Po bokach zaś dwie wysokie kariatydy, podtrzymujące górny gzyms. Po I wojnie światowej
kominek został nabyty przez ordynata Maurycego Zamoyskiego do rezydencji w Strzelcach.
W Bolonii natomiast zakupiono dwie pary masywnych drzwi dębowych, bogato rzeźbionych
w duże rozety, obramowanych liściem akantu rzeźbionym w kamieniu. Nad drzwiami św. Jerzy
rzeźbiony w drzewie.
Pochodziły one z pałacu „Dei Mercanti" (Giełda).
Jedne zdobiły wejście do pałacu w Landwarowie, drugie do kościoła w miasteczku, zbudo-
wanego według planu znanego włoskiego architekta, Arrigo Boito.
Była to przybliżona kopia kościoła w Mediolanie pod wezwaniem Santa Maria delia Grazia,
w którym znajdowało się słynne dzieło Leonardo da Vinci, Ostatnia Wieczerza.
Wszystkie opisane wyżej dzieła sztuki sprowadzano wagonami. Zakaz wywozu widocznie
jeszcze nie obowiązywał.
Największe zamiłowanie miał Władysław Tyszkiewicz do kolekcjonowania obrazów starej
szkoły, które gromadził w dużych ilościach i doszedł do pokaźnych wyników. W zbiorach jego
były dzieła Mignard le Vieux, dwa portrety grandów hiszpańskich Ribery (pendants), dama
grająca na harfie przez Gerard, portret męski przez Van Dycka, Bassano, Guido Reni, Sylen
Honthorsta, martwe natury szkoły holenderskiej i flamandzkiej, architektury włoskich malarzy,
szkice, itp.
Były też obrazy oraz inne przedmioty zakupione w Rosji i w kraju, jak duża cerkiewna lampa
z końca XVII w. wisząca na trzech grubych łańcuchach, w srebrze złoconym, przybrana czterema
medalionami „en relief", w kształcie serca, w srebrze oksydowanym; polska ława renesansowa,
kościelna, bogato rzeźbiona, itp.
196
i „Szreniawa" Lubomirskich (Marii-Krystyny, małżonki Władysława Tyszkiewicza).
2) dwadzieścia par drzwi w pełnym mahoniu, z nie powtarzającymi się ornamentami
rzeźbionymi w złoconym drzewie. Do każdej pary odpowiednie odrzwia i klamki z brązu
złoconego.
Władysław Tyszkiewicz żartował, że specjalnie dla tych drzwi przebudował pałac.
3) Umeblowanie kompletne apartamentów na dwóch piętrach: łóżko królewskie, misternej
roboty z baldachimem zakończonym koroną i pióropuszem w rzeźbionym kolorowym drzewie,
marmury, brązy, kominki marmurowe, popiersia, jednym słowem wszystko, co wchodziło w skład
urządzenia pałaców Torlonia i Govona.
Specjalną uwagę zwracał tu renesansowy, sięgający sufitu, duży kominek z szarego ka-
mienia.
Dolna część kominka składała się z mogącego pomieścić kilka osób paleniska, między dwoma
filarami ozdobionymi wieńcami z kłosów i polnych kwiatów, „en relief".
W górnej części znajdował się okrągły medalion z płaskorzeźbą przedstawiającą Gody
w Kanie.
Po bokach zaś dwie wysokie kariatydy, podtrzymujące górny gzyms. Po I wojnie światowej
kominek został nabyty przez ordynata Maurycego Zamoyskiego do rezydencji w Strzelcach.
W Bolonii natomiast zakupiono dwie pary masywnych drzwi dębowych, bogato rzeźbionych
w duże rozety, obramowanych liściem akantu rzeźbionym w kamieniu. Nad drzwiami św. Jerzy
rzeźbiony w drzewie.
Pochodziły one z pałacu „Dei Mercanti" (Giełda).
Jedne zdobiły wejście do pałacu w Landwarowie, drugie do kościoła w miasteczku, zbudo-
wanego według planu znanego włoskiego architekta, Arrigo Boito.
Była to przybliżona kopia kościoła w Mediolanie pod wezwaniem Santa Maria delia Grazia,
w którym znajdowało się słynne dzieło Leonardo da Vinci, Ostatnia Wieczerza.
Wszystkie opisane wyżej dzieła sztuki sprowadzano wagonami. Zakaz wywozu widocznie
jeszcze nie obowiązywał.
Największe zamiłowanie miał Władysław Tyszkiewicz do kolekcjonowania obrazów starej
szkoły, które gromadził w dużych ilościach i doszedł do pokaźnych wyników. W zbiorach jego
były dzieła Mignard le Vieux, dwa portrety grandów hiszpańskich Ribery (pendants), dama
grająca na harfie przez Gerard, portret męski przez Van Dycka, Bassano, Guido Reni, Sylen
Honthorsta, martwe natury szkoły holenderskiej i flamandzkiej, architektury włoskich malarzy,
szkice, itp.
Były też obrazy oraz inne przedmioty zakupione w Rosji i w kraju, jak duża cerkiewna lampa
z końca XVII w. wisząca na trzech grubych łańcuchach, w srebrze złoconym, przybrana czterema
medalionami „en relief", w kształcie serca, w srebrze oksydowanym; polska ława renesansowa,
kościelna, bogato rzeźbiona, itp.
196