DOI Artikel:
Kłosińska, Janina: Obraz Zaśniȩca Matki Boskiej z kościoła ś. Michała na Wawelu
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.21221#0036
Zaśnięcie Matki Boskiej
Michała Lancza w cytowanym
ołtarzu wawelskim, datowane
na r. 1521, nowatorskie na tle
współczesnych rozwiązań tej
treści, sprawia jednak na
skutek braku przestrzennego
ujęcia w ustawieniu postaci
i pominięcia architektury
wnętrza wyrażenie zjawiska
konserwatywnego, zwłaszcza
w porównaniu z omawianym
obrazem. Oryginalne, postę-
powe rozwiązanie tej samej
sceny przez nieznanego autora
każe nam je uznać za nieco
późniejsze i przesunąć datę
jego powstania o kilka lat
w stosunku do ołtarza Lancza,
czyli określić ją na lata około
r. 1530. Przypuszczenie to
znajduje także uzasadnienie
w przedstawionej na oma-
wianym obrazie maksymilia-
nowskiej zbroi fundatora, no-
szonej w tych latach w Polsce.
Przytoczone powyżej roz-
ważania wyjaśniają wpływy33),
jakie oddziałały na powstanie
omawianego obrazu Zaśnięcia Marii, a nadto wysuwają w pole naszego
widzenia obok dwóch znanych malarzy działających w tym czasie
na terenie Krakowa, Jana Kulmbacha i Michała Lancza, trzecią sylwetkę
mniej uzdolnionego artysty ale wprowadzającego swoje własne często nowa-
torskie rozwiązania plastyczne.
33) Przy omawianiu sylwetki artystycznej autora obrazu Zaśnięcia, w słabym stopniu jedynie
uwzględniono oddziałanie nań grafiki Albrechta Diirera. Brak nacisku na uwidocznienie wpływów
norymberskiego mistrza został spowodowany świadomie przez autora, który pragnął uwzględnić
przede wszystkim najsilniejsze i bezpośrednie związki łączące anonimowego artystę z warsztatem
Michała Lancza. Powszechne stosowanie wzorów graficznych w renesansowej sztuce Krakowa oma-
wiane było niejednokrotnie w publikowanych pracach naukowych, a ostatnio przez M. Goetel-
Kopffową odnośnie twórczości Michała Lancza (druk. w niniejszym tomie). Słabiej zaznaczona
zależność twórcy obrazu Zaśnięcia od dzieł graficznych Diirera pozwala sądzić, że nieznany artysta
korzystał z wzorów wielkiego mistrza pośrednio, tzn. poprzez warsztat Michała Lancza.
31
Michała Lancza w cytowanym
ołtarzu wawelskim, datowane
na r. 1521, nowatorskie na tle
współczesnych rozwiązań tej
treści, sprawia jednak na
skutek braku przestrzennego
ujęcia w ustawieniu postaci
i pominięcia architektury
wnętrza wyrażenie zjawiska
konserwatywnego, zwłaszcza
w porównaniu z omawianym
obrazem. Oryginalne, postę-
powe rozwiązanie tej samej
sceny przez nieznanego autora
każe nam je uznać za nieco
późniejsze i przesunąć datę
jego powstania o kilka lat
w stosunku do ołtarza Lancza,
czyli określić ją na lata około
r. 1530. Przypuszczenie to
znajduje także uzasadnienie
w przedstawionej na oma-
wianym obrazie maksymilia-
nowskiej zbroi fundatora, no-
szonej w tych latach w Polsce.
Przytoczone powyżej roz-
ważania wyjaśniają wpływy33),
jakie oddziałały na powstanie
omawianego obrazu Zaśnięcia Marii, a nadto wysuwają w pole naszego
widzenia obok dwóch znanych malarzy działających w tym czasie
na terenie Krakowa, Jana Kulmbacha i Michała Lancza, trzecią sylwetkę
mniej uzdolnionego artysty ale wprowadzającego swoje własne często nowa-
torskie rozwiązania plastyczne.
33) Przy omawianiu sylwetki artystycznej autora obrazu Zaśnięcia, w słabym stopniu jedynie
uwzględniono oddziałanie nań grafiki Albrechta Diirera. Brak nacisku na uwidocznienie wpływów
norymberskiego mistrza został spowodowany świadomie przez autora, który pragnął uwzględnić
przede wszystkim najsilniejsze i bezpośrednie związki łączące anonimowego artystę z warsztatem
Michała Lancza. Powszechne stosowanie wzorów graficznych w renesansowej sztuce Krakowa oma-
wiane było niejednokrotnie w publikowanych pracach naukowych, a ostatnio przez M. Goetel-
Kopffową odnośnie twórczości Michała Lancza (druk. w niniejszym tomie). Słabiej zaznaczona
zależność twórcy obrazu Zaśnięcia od dzieł graficznych Diirera pozwala sądzić, że nieznany artysta
korzystał z wzorów wielkiego mistrza pośrednio, tzn. poprzez warsztat Michała Lancza.
31