jak i drzeworytnika, na co dobitnie wskazują postacie drugoplanowe w scenie
Bitwy oraz Męczeństwa ś. Katarzyny. Brak zdolności organizowania prze-
strzeni, przy jednoczesnym dążeniu do wprowadzenia możliwie dużej ilości
postaci biorących udział w akcji, zmusił artystów do ukazania tylko głów,
wychylonych nienaturalnie z poza pleców poprzedzających je figur. Ponadto
Ryc. 26. M. Lancz z Kitzingen, Męczeństwo ś. Barbary, fragment kwatery ołtarza wawelskiego
z r. 1521. Kraków, Muzeum Narodowe.
łączy obu twórców zamiłowanie do wprowadzania pewnych motywów roz-
bijających niejako dośrodkową budowę przedstawień. Tendencja ta uwi-
doczniła się zarówno w obrazie mariackim Lancza, w którym dwóch jeźdźców
z drużyny ś. Pawła ustawionych zostało plecami do pozostałych figur, jak
i w drzeworycie, gdzie dwóch Tatarów uchodzi w kierunku przeciwnym do
45
Bitwy oraz Męczeństwa ś. Katarzyny. Brak zdolności organizowania prze-
strzeni, przy jednoczesnym dążeniu do wprowadzenia możliwie dużej ilości
postaci biorących udział w akcji, zmusił artystów do ukazania tylko głów,
wychylonych nienaturalnie z poza pleców poprzedzających je figur. Ponadto
Ryc. 26. M. Lancz z Kitzingen, Męczeństwo ś. Barbary, fragment kwatery ołtarza wawelskiego
z r. 1521. Kraków, Muzeum Narodowe.
łączy obu twórców zamiłowanie do wprowadzania pewnych motywów roz-
bijających niejako dośrodkową budowę przedstawień. Tendencja ta uwi-
doczniła się zarówno w obrazie mariackim Lancza, w którym dwóch jeźdźców
z drużyny ś. Pawła ustawionych zostało plecami do pozostałych figur, jak
i w drzeworycie, gdzie dwóch Tatarów uchodzi w kierunku przeciwnym do
45