biegu pozostałych wierzchowców. Przy porównaniu omawianych zbieżności
warto też wskazać na podobne upozowanie figur w scenie Bitwy i obrazie Lan-
cza, zwróconych twarzami ku centrum akcji mimo odwrotnego ustawienia koni.
Analizowane dzieła, poza wspomnianą skłonnością do grupowych przed-
stawień, ujętych w wadliwą kompozycję przestrzenną, łączą też identyczne
Ryc. 27. M. Lancz z Kitzingen. Męczeństwo ś. Katarzyny, kwatera ołtarza wawelskiego z r. 1521.
Kraków, Muzeum Narodowe.
błędy rysunkowe. Ujawniają się one głównie w niezachowaniu właściwych
proporcji pomiędzy dużą figurą ludzką a małym koniem, a nadto w wadliwym
przedstawieniu gwałtownego ruchu. Ta ostatnia cecha występuje typowo
w marionetkowym i płaskim wzniesieniu ręki z mieczem ojca ś. Barbary
na kwraterze skrzydła i rycerza z otwartą przyłbicą na drzeworycie oraz
w sztywnych, konwencjonalnych sylwetkach koni. Niedociągnięcia kompo-
46
warto też wskazać na podobne upozowanie figur w scenie Bitwy i obrazie Lan-
cza, zwróconych twarzami ku centrum akcji mimo odwrotnego ustawienia koni.
Analizowane dzieła, poza wspomnianą skłonnością do grupowych przed-
stawień, ujętych w wadliwą kompozycję przestrzenną, łączą też identyczne
Ryc. 27. M. Lancz z Kitzingen. Męczeństwo ś. Katarzyny, kwatera ołtarza wawelskiego z r. 1521.
Kraków, Muzeum Narodowe.
błędy rysunkowe. Ujawniają się one głównie w niezachowaniu właściwych
proporcji pomiędzy dużą figurą ludzką a małym koniem, a nadto w wadliwym
przedstawieniu gwałtownego ruchu. Ta ostatnia cecha występuje typowo
w marionetkowym i płaskim wzniesieniu ręki z mieczem ojca ś. Barbary
na kwraterze skrzydła i rycerza z otwartą przyłbicą na drzeworycie oraz
w sztywnych, konwencjonalnych sylwetkach koni. Niedociągnięcia kompo-
46