Muzeum Narodowe <Krakau> [Editor]: Rozprawy i Sprawozdania Muzeum Narodowego w Krakowie (4.1954-55(1956))

Ryc. 36. „Kodeks Rozrażewskiego” t. III, dekoracja brzegów kart.

Collegii Maioris Universitatis Cracoviensis“ wskazują drogi, które wprowa-
dziły rękopis do zbiorów Muzeum.

Za tekstem, na odwrocie pierwszej karty przybyszowej umieścił swój pod-
pis kopista: „Domine mcmor esto servi Tui inutilis Andreae Dolscii“ i właśnie
podpis ten wraz z notą proweniencyjną, zespołem cech graficznych i znaków
wodnych papieru dowodzi, że omawiany rękopis jest trzecim tomem tzw.
Kodeksu Rozrażewskiego, uważanym cłotąd za zaginiony, a którego dwa
pierwsze tomy są w posiadaniu Biblioteki Jagiellońskiej-

Całość przedstawia zespół prawie jednolity2), mimo że tom pierwszy
(ks. I—VII) wyszedł z pod pióra innego kopisty niż pozostałe dwa wolu-
mina. Inicjały tomu pierwszego odznaczają się ozdobnością, dukt pisma bar-
dziej kursywny. Dwa następne tomy, drugi (zawierający księgi VIII—XI)
i trzeci (księga XII) podpisane są przez kopistę Andrzeja Dolskiego, przy
użyciu tej samej formuły łacińskiej. Niewątpliwie wszystkie trzy tomy ujęte
były pierwotnie w jednakowe oprawy, takie jakie posiadają dotąd dwa
pierwsze wolumina, to jest deski obciągnięte skórą zdobną złoconymi tło-
czeniami. Na okładce wierzchniej, wśród bogatej ornamentyki wizerunek
Madonny z Dzieciątkiem oraz napis: IOANNIS DLUGOSSY I PARS

2) Znaki wodne papieru użytego w trzecim tomie występują również w tomach pierwszym

i drugim.

6l