Muzeum Narodowe <Krakau> [Hrsg.]: Rozprawy i Sprawozdania Muzeum Narodowego w Krakowie (4.1954-55(1956))

szafa (w niem. Kabinettschrank, Schreibschrank, Sekretdr, we franc. cabinet, we
włoskim armadio stipo), oraz pulpitowych, o przedniej płycie otwieranej
ku przodowi w dół, która odpowiednio umocowana tworzyła po otwarciu
pulpit do pisania (w niem. Schreibkabinett wzgł. Kabinett). Do rzędu pulpito-
wych należał również sekretarzyk szafkowy, mający dolną cześć (podstawę)
wysuniętą ku przodowi, używaną jako płyta do pisania. W miarę powiększa-

Ryc. 77. Betsabe i Dawid, ryc. z Biblia Sacra z r. 1700. Kraków, Biblioteka Jagiellońska.

nia się powierzchni stołu i zmniejszania się wymiarów szafki, z której potem
pozostaną niewielkie, otwarte półeczki, sprzęt ten coraz bardziej zbliżał się
do formy biurka, którym ostatecznie i został, z chwilą gdy szuflady z części
górnej przeszły na dół pod płytę stołu a kosztowne drobiazgi, przechowywane
dotychczas w sekretarzykach, znalazły bezpieczne miejsce w komodach
lub w sekreterach, które będąc niejako połączeniem sekretarzyka i komody,
stały się jednym z najmodniejszych sprzętów w. XVIII i 1. połowy w. XIX.
Wyłączywszy specjalny typ hiszpańskiego vargueno o lekko gotycyżującej i co-

123