Muzeum Narodowe <Krakau> [Hrsg.]: Rozprawy i Sprawozdania Muzeum Narodowego w Krakowie (4.1954-55(1956))

kolwiek może obcej dla europejskiego smaku dekoracji, należy uznać, iż
najbardziej charakterystycznym dla i. połowy w. XVII jest typ sekretarzyka
dwuczłonowego, złożonego z szafy o dwuskrzydłowych drzwiach i ażurowej
podstawy w kształcie stołu o zmiennej ilości nóżek-kolumienek, w zależności
od warsztatu (we Francji i Holandii do dziesięciu, w Niemczech od czterech
do sześciu). O ile sprzęty te pod względem konstrukcji nie odbiegały w zasa-

Ryc. 78. Zuzanna i starcy, scena z niszy środkowej sekretarzyka z r. 1648.

cizie od swoich poprzedników z ostatniej ćwierci w. XVI, to w dziedzinie
dekoracji różniły się cd nich całkowicie. Nowe techniki dekoracyjne jak
intarsja i inkrustacja, posługująca się zbytkownymi materiałami, jak heban,
mahoń, kość słoniowa, kamienie półszlachetne, złoto, srebro i inne metale,
rozszerzyły znacznie możliwości zdobienia sprzętów, wyłączając je równo-
cześnie spod pojęcia mebli, wykonywanych wyłącznie przez stolarzy. Stoso-
wanie bowiem nowych technik, wymagających dużej wiedzy z zakresu
technologii, obróbki metali, kamieni itp., wykształciło nowy rodzaj zawodu

124