DOI Artikel:
Blumówna, Helena; Rothowa, Władysława: Szkice Norblina do ,,Zbioru polskich ubiorów''
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.21221#0221
układu) pozwoliło na pełne porównanie i zestawienie poszczególnycłi rysun-
ków oraz skupienie ich w odpowiednie zespoły, co musiało doprowadzić
do pewnych nowych spostrzeżeń. Ze szczególną wyrazistością uwypuklił się
przy tym materiał w postaci studiów, szkiców i notatek do wykończonych
prac, które składają się na zabiór polskich ubiorów. Pojawienie się owego dzieła
w formie specjalnego zbioru poświęconego przedstawieniu polskiego stroju,
zwłaszcza ludowego (ubiory szlachty, mundury oraz stroje historyczne repre-
zentowane są w nim w mniejszości) oraz polskim obyczajom, również z prze-
wagą motywu ludowego, było w Polsce na początku wieku XIX pierwszym
tego rodzaju wydarzeniem.
W epoce panującej wówczas sztuki dworskiej typu francuskiego, zwią-
zanej ściśle ze środowiskiem warstwy panującej i arystokracji, trzeba było
dużej indywidualnej wrażliwości i bystrości spostrzegania (zwłaszcza u artysty
obcego i to właśnie pochodzenia francuskiego, jakim był Norblin), aby zbu-
dować podwaliny rozwoju nowej sztuki, opartej w zasadzie na lokalnych,
rodzimych źródłach. Na tym właśnie polega m. in. znaczenie sztuki Norblina
dla naszego kraju, że dostrzegł on istotny jego profil, stojący w jaskrawym
kontraście z reprezentacyjną i umowną powierzchnią ówczesnego feudalnego
układu stosunków społecznych.
Problem ten poruszany był wielokrotnie w literaturze —już nawet
przez Zygmunta Batowskiego, autora znakomitej monografii o Norblinie
wydanej w r. 1911 * 3). Zobrazował on i podkreślił cały ten zespół czynników
jakie torowały i zmieniały drogi rozwoju artystycznego Norblina, a także
uwydatnił szereg elementów, dzięki którym wzbogacała się jego świadomość
artystyczna. Zagadnieniu powstania i znaczenia oraz omówieniu Zbioru
ubiorów poświęcił Batowski -kilkanaście stron monografii w rozdziale, w któ-
rym omówił ostatnie lata twórczości i życia artysty spędzone we Francji,
do której Norblin powrócił z Polski w r. 1804 4). Mówiąc o wartości żpbioru
polskich ubiorów Batowski podkreślił szczególnie ich znaczenie jako studium
kostiumologiczncgo i obyczajowego i scharakteryzował je przede wszystkim
poci tym kątem widzenia. Stwierdził też istnienie szkiców do tego albumu,
znajdujących się w zbiorach krakowskich, warszawskich i innych, przy czym
jeden z nich reprodukował, mianowicie Polonez 5).
Na s. 158 czytamy: „Oparty o bogaty materyał studyów i notatek, które
śtarzejącemu się artyście zastępowały natchnienie, podjął Norblin jedną
rzowe, określenia i dopiski. Następnie wmontowano poszczególne rysunki w nową oprawę (kartonowe
passe-partouts) zastosowując już nowy układ z uwzględnieniem tematyki, chronologii oraz momen-
tów estetycznych, współgrania układu pokrewnych artystycznie rysunków na jednym kartonie.
Starą oprawę albumu z wytłoczonym na grzbiecie złotym napisem Norblin Dessins i~6o a 1819 oraz.
notatkę prof. Komornickiego pozostawiono w zbiorach Oddziału Czartoryskich.
3) Z. Batowski, Norblin, Lwów ign.
4) Ibid. rozdz. IX, We Francji (1804—1830), s. 158—166.
5) Ibid. s. 161.
2l6
ków oraz skupienie ich w odpowiednie zespoły, co musiało doprowadzić
do pewnych nowych spostrzeżeń. Ze szczególną wyrazistością uwypuklił się
przy tym materiał w postaci studiów, szkiców i notatek do wykończonych
prac, które składają się na zabiór polskich ubiorów. Pojawienie się owego dzieła
w formie specjalnego zbioru poświęconego przedstawieniu polskiego stroju,
zwłaszcza ludowego (ubiory szlachty, mundury oraz stroje historyczne repre-
zentowane są w nim w mniejszości) oraz polskim obyczajom, również z prze-
wagą motywu ludowego, było w Polsce na początku wieku XIX pierwszym
tego rodzaju wydarzeniem.
W epoce panującej wówczas sztuki dworskiej typu francuskiego, zwią-
zanej ściśle ze środowiskiem warstwy panującej i arystokracji, trzeba było
dużej indywidualnej wrażliwości i bystrości spostrzegania (zwłaszcza u artysty
obcego i to właśnie pochodzenia francuskiego, jakim był Norblin), aby zbu-
dować podwaliny rozwoju nowej sztuki, opartej w zasadzie na lokalnych,
rodzimych źródłach. Na tym właśnie polega m. in. znaczenie sztuki Norblina
dla naszego kraju, że dostrzegł on istotny jego profil, stojący w jaskrawym
kontraście z reprezentacyjną i umowną powierzchnią ówczesnego feudalnego
układu stosunków społecznych.
Problem ten poruszany był wielokrotnie w literaturze —już nawet
przez Zygmunta Batowskiego, autora znakomitej monografii o Norblinie
wydanej w r. 1911 * 3). Zobrazował on i podkreślił cały ten zespół czynników
jakie torowały i zmieniały drogi rozwoju artystycznego Norblina, a także
uwydatnił szereg elementów, dzięki którym wzbogacała się jego świadomość
artystyczna. Zagadnieniu powstania i znaczenia oraz omówieniu Zbioru
ubiorów poświęcił Batowski -kilkanaście stron monografii w rozdziale, w któ-
rym omówił ostatnie lata twórczości i życia artysty spędzone we Francji,
do której Norblin powrócił z Polski w r. 1804 4). Mówiąc o wartości żpbioru
polskich ubiorów Batowski podkreślił szczególnie ich znaczenie jako studium
kostiumologiczncgo i obyczajowego i scharakteryzował je przede wszystkim
poci tym kątem widzenia. Stwierdził też istnienie szkiców do tego albumu,
znajdujących się w zbiorach krakowskich, warszawskich i innych, przy czym
jeden z nich reprodukował, mianowicie Polonez 5).
Na s. 158 czytamy: „Oparty o bogaty materyał studyów i notatek, które
śtarzejącemu się artyście zastępowały natchnienie, podjął Norblin jedną
rzowe, określenia i dopiski. Następnie wmontowano poszczególne rysunki w nową oprawę (kartonowe
passe-partouts) zastosowując już nowy układ z uwzględnieniem tematyki, chronologii oraz momen-
tów estetycznych, współgrania układu pokrewnych artystycznie rysunków na jednym kartonie.
Starą oprawę albumu z wytłoczonym na grzbiecie złotym napisem Norblin Dessins i~6o a 1819 oraz.
notatkę prof. Komornickiego pozostawiono w zbiorach Oddziału Czartoryskich.
3) Z. Batowski, Norblin, Lwów ign.
4) Ibid. rozdz. IX, We Francji (1804—1830), s. 158—166.
5) Ibid. s. 161.
2l6