DOI Artikel:
Blumówna, Helena; Rothowa, Władysława: Szkice Norblina do ,,Zbioru polskich ubiorów''
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.21221#0227
skiego (Rr 1622, ryc. 127) zbli-
żony jest cały zespół typów
ludowych z okolic Krakowa
(Parobek [Rr 1623], Służącą
krakowska [Rr 1625], Dziewka
krakowska). Zachowany w zbio-
rach krakowskich szkic do
Dzjewki krakowskiej posiada na
odwrocie rysunek ołówkiem
główki dziecka w lewym profi-
lu, prawdopodobnie synka ar-
tysty, Marcina, w wieku około
lat siedmiu, co pozwoliłoby
datować szkic w przybliżeniu
na r. 1790. Szkic ten stanowi
niewątpliwie pierwsze studium
przygotowawcze do postaci
w Zbiorze ubiorów. Charakter
rysunku jak i zachowany na
odwrocie portrecik dziecięcy
wskazują, że pierwszy pomysł
wyprzedza o lat kilkanaście
ostateczne wykonanie zamysłu.
Najwcześniejszymi studiami,
stanowiącymi przekonywujący
0 T n ui- t, T. , . przykład czerpania z dawnych
Ryc. 132. J. P. Norblin, Bartnik (szkic). Kraków, Mu- r 1 r 1
zeum Narodowe, Zbiory Czartoryskich. rysunków, Są Szkice do Stró-
żów nocnych (ryc. 128 i 129).
Wcześniejszy jest datowany na r. 1775 (niezauważony przez Bystronia),
powstał więc już w rok po przybyciu Norblina do Polski. Postacie zanurzone
w światłocieniu wskazują, jak wiele innych prac z okresu wcześniejszego,
na pozostawanie artysty w kręgu wpływów Rembrandta. Sam wybór mo-
tywu — postać ludzka z latarnią idąca w mroku nocy — wskazuje na przy-
należność do tego wczesnego okresu twórczości Norblina. Gdy po latach
artysta powrócił do tego motywu i zmienił kontrasty światłocienia na kolory
barwnej akwareli — uwydatniła się odmienność ujęcia artystycznego pierw-
szych pomysłów w stosunku do ostatecznego wykonania (ryc. 130). Związek
obu szkiców z akwarelą jest oczywisty mimo przeprowadzenia pewnych zmian,
zwłaszcza kompozycyjnych. Pierwszy szkic z r. 1775 zaobserwowany z natury
(postać kobieca ginąca w mrokach ulicy warszawskiej i podążający za nią
stróż nocny) został wprowadzony do wykończonego już opracowania, jednak
ze zmianami. Dokomponował bowńem do niego artysta drugą postać stróża.
222
żony jest cały zespół typów
ludowych z okolic Krakowa
(Parobek [Rr 1623], Służącą
krakowska [Rr 1625], Dziewka
krakowska). Zachowany w zbio-
rach krakowskich szkic do
Dzjewki krakowskiej posiada na
odwrocie rysunek ołówkiem
główki dziecka w lewym profi-
lu, prawdopodobnie synka ar-
tysty, Marcina, w wieku około
lat siedmiu, co pozwoliłoby
datować szkic w przybliżeniu
na r. 1790. Szkic ten stanowi
niewątpliwie pierwsze studium
przygotowawcze do postaci
w Zbiorze ubiorów. Charakter
rysunku jak i zachowany na
odwrocie portrecik dziecięcy
wskazują, że pierwszy pomysł
wyprzedza o lat kilkanaście
ostateczne wykonanie zamysłu.
Najwcześniejszymi studiami,
stanowiącymi przekonywujący
0 T n ui- t, T. , . przykład czerpania z dawnych
Ryc. 132. J. P. Norblin, Bartnik (szkic). Kraków, Mu- r 1 r 1
zeum Narodowe, Zbiory Czartoryskich. rysunków, Są Szkice do Stró-
żów nocnych (ryc. 128 i 129).
Wcześniejszy jest datowany na r. 1775 (niezauważony przez Bystronia),
powstał więc już w rok po przybyciu Norblina do Polski. Postacie zanurzone
w światłocieniu wskazują, jak wiele innych prac z okresu wcześniejszego,
na pozostawanie artysty w kręgu wpływów Rembrandta. Sam wybór mo-
tywu — postać ludzka z latarnią idąca w mroku nocy — wskazuje na przy-
należność do tego wczesnego okresu twórczości Norblina. Gdy po latach
artysta powrócił do tego motywu i zmienił kontrasty światłocienia na kolory
barwnej akwareli — uwydatniła się odmienność ujęcia artystycznego pierw-
szych pomysłów w stosunku do ostatecznego wykonania (ryc. 130). Związek
obu szkiców z akwarelą jest oczywisty mimo przeprowadzenia pewnych zmian,
zwłaszcza kompozycyjnych. Pierwszy szkic z r. 1775 zaobserwowany z natury
(postać kobieca ginąca w mrokach ulicy warszawskiej i podążający za nią
stróż nocny) został wprowadzony do wykończonego już opracowania, jednak
ze zmianami. Dokomponował bowńem do niego artysta drugą postać stróża.
222