Muzeum Narodowe <Krakau> [Hrsg.]: Rozprawy i Sprawozdania Muzeum Narodowego w Krakowie (4.1954-55(1956))

faktu, że Norblin rozpoczy-
nając album na podstawie
dawnych szkiców stawia!
sobie zrazu za cel wierność
przedstawienia kostiumolo-
gicznego.

Datowanemu na r. 1804
Gospodarzowi krakowskiemu
odpowiada grupa pokrew-
nych mu przedstawień ty-
pów ludowych z okolic Kra-
kowa. Na odwrocie akwareli

Husarza znajdujemy np.
wspomnianą już wyżej wła-
snoręczną notatkę artysty,
numerującą akwarele typów
ludowych cyframi od 29 do
34. Wobec tego zaś znowu,
że akwarele z typami ludo-
wymi zostały wypracowane
dokładniej od typów histo-
ryczno - kostiumologicznych,
zdaje się nie ulegać wątpli-
wości, że powstały one póź-
niej. Porównanie zaś typów
ludowych Norblina z po-
krewnymi postaciami Le
Prince’a wypada natomiast
na korzyść Norblina. Są

one bowiem wierniejsze tak pod względem autentyczności przedstawie-
nia, jak i typowości modela, nadto przewyższają Le Prince’a pod względem
dojrzałości formy realistycznej i wyrazu plastycznego. Inne jest również
traktowanie pejzażu, który u Le Prince’a bywa zazwyczaj zaznaczony
kilkoma kreskami na tle niemal neutralnym lub ograniczony do kon-
wencjonalnego wycinka krajobrazu wiejskiego, kiedy pejzaż Norblina wy-
daje się bardziej konkretny, silniej zróżnicowany i związany ściślej z po-
szczególnymi typami regionalnymi. Możemy prześledzić to zestawiając
np. dwie akwaforty Le Prince’a Juif polonois i Femme Juive polonoise,
obie datowane na r. 1765, z typami żydowskimi Norblina. Wprawdzie
zasadnicze ujęcie kompozycyjne jest w obu przypadkach analogiczne
(pierwszoplanowe ustawienie postaci wyrastającej na tle umieszczonego
w głębi krajobrazu), jednakże Le Prince traktuje pejzaż bardziej konwencjo-

Ryc. 138. J. P. Norblin, Szewczyki (ostateczna realizacja).
Kraków, Muzeum Narodowe, Zbiory Czartoryskich.

229