Muzeum Narodowe <Krakau> [Editor]: Rozprawy i Sprawozdania Muzeum Narodowego w Krakowie (4.1954-55(1956))

wyroby złotnicze, z kości słoniowej, nefrytu, czerwonej laki oraz bogato
emaliowane naczynia z miedzi i brązu. Na ścianach zawieszono barwne
hafty i malowidła zwracając uwagę na specyficzność „kaligraficznej“ sztuki
plastycznej, dążącej do określenia formy jednym pociągnięciem pędzla i re-
zygnującej w wyniku tego uproszczenia ze stosowania światłocieni oraz
perspektywy. Wyjaśniono, iż u podstaw tej koncepcji artystycznej stoi bud-
dyjskie zaprzeczenie realności świata, co prowadzi do symbolizmu i konwencji
form, dominujących nad wewnętrzną treścią przedstawienia. Zgodnie z za-
sadą tworzenia zamkniętych wnętrz oraz w celu wzbogacenia oprawy pla-
stycznej pokazu, ustawiono na niskich postumentach duże wazy z brązu
i porcelany (ryc. 174), a nadto wprowadzono meble jak parawany, stoliki
i biurko inkrustowane masą perłową.

Salkę przejściową, oddzielającą sztukę Chin od japońskiej, wypełniły okazy
starej sztuki buddyjskiej z terenów Japonii. Podkreślono w ten sposób, iż
zetknięcie się Japonii z kulturą Chin nastąpiło jednocześnie z przyjęciem
buddaizmu oraz, że ekspansja kulturalna Chin obejmowała szeroki zasięg
zjawisk kulturalnych, bo zarówno religijnych, obyczajowych jak artystycznych.

Następne trzy salki zapoznawały ze sztuką Japonii, pozostającą przez
kilkanaście wieków pod przemożnym wpływem kultury chińskiej. Materiał
ekspozycyjny stanowiły wyroby rzemiosła artystycznego, a więc ceramika,

Ryc. 175. Wystawa czasowa Sztuki Dalekiego Wschodu, urządzona w r. 1954.

313