i J. Grassiego. Zastosowany układ chronologiczny umożliwił ugrupowanie
prac w pewne zespoły, co z kolei wskazywało na rozwój malarstwa reali-
stycznego, przy czym nie sprzeciwiało się możliwości zaakcentowania odręb-
ności pewnych środowisk jak np. warszawskiego czy krakowskiego.
Ryc. 176. Fragment wystawy czasowej Zabytków sztuki ruskiej w zbiorach Muzeum Narodowego
w Krakowie, urządzonej w r. 1955.
Całość pokazu podzielono na dwie zasadnicze części, a mianowicie pierw-
szą, obejmującą artystów w. XVIII i 1. połowy w. XIX oraz drugą, kończącą
się pracami powstałymi w 2. dziesięcioleciu w. XX. Starano się także wykazać
wpływ twórczości niektórych malarzy na sztukę innych artystów. Podkreślono
np. znaczenie sztuki J. P. Norblina, w szczególności zaś jego wpływ na dalszy
rozwój realizmu w malarstwie polskim, widoczny w pracach Al. Orłowskiego,
M. Płońskiego i J. Sokołowskiego oraz J. Wendorff-Romanowskiego. Środo-
3l6
prac w pewne zespoły, co z kolei wskazywało na rozwój malarstwa reali-
stycznego, przy czym nie sprzeciwiało się możliwości zaakcentowania odręb-
ności pewnych środowisk jak np. warszawskiego czy krakowskiego.
Ryc. 176. Fragment wystawy czasowej Zabytków sztuki ruskiej w zbiorach Muzeum Narodowego
w Krakowie, urządzonej w r. 1955.
Całość pokazu podzielono na dwie zasadnicze części, a mianowicie pierw-
szą, obejmującą artystów w. XVIII i 1. połowy w. XIX oraz drugą, kończącą
się pracami powstałymi w 2. dziesięcioleciu w. XX. Starano się także wykazać
wpływ twórczości niektórych malarzy na sztukę innych artystów. Podkreślono
np. znaczenie sztuki J. P. Norblina, w szczególności zaś jego wpływ na dalszy
rozwój realizmu w malarstwie polskim, widoczny w pracach Al. Orłowskiego,
M. Płońskiego i J. Sokołowskiego oraz J. Wendorff-Romanowskiego. Środo-
3l6