Ryc. 193. Muzeum w Żywcu, fragment salki z gablotą z kośćmi mamuta.
W dziale kultury materialnej opracowano ekspozycję narzędzi pracy
a więc służących do zbieractwa, pasterstwa, uprawy roli, przerobu włókna,
przędzalnictwa i tkactwa (ryc. 194). W jednej z sal odtworzono wnętrze
izby żywieckiej wypełnionej sprzętami domowymi i obiektami sztuki ludowej
z dziedziny ceramiki, malarstwa na szkle i rzeźby. Salę na pierwszym piętrze
w sąsiedztwie pokoju z żywieckimi ubiorami mieszczańskimi poświęcono
strojowi górali żywieckich. Ponieważ jednak Muzeum nie posiada oryginal-
nych strojów tych ostatnich, ograniczono się do wystawienia dużych barw-
nych tablic wykonanych przez pracownię graficzną Muzeum Narodowego
na podstawie strojów użyczonych przez Muzeum Etnograficzne w Kra-
kowie oraz materiałów ikonograficznych. Na tymże piętrze w sali poświę-
conej historii Żywca wystawiono dokumenty począwszy od w. XIV, znaki
i lady cechowe (ryc. 195). Najciekawszym okazem w tym dziale jest orygi-
nał kroniki Andrzeja Komonieckiego, wójta żywieckiego.
348
W dziale kultury materialnej opracowano ekspozycję narzędzi pracy
a więc służących do zbieractwa, pasterstwa, uprawy roli, przerobu włókna,
przędzalnictwa i tkactwa (ryc. 194). W jednej z sal odtworzono wnętrze
izby żywieckiej wypełnionej sprzętami domowymi i obiektami sztuki ludowej
z dziedziny ceramiki, malarstwa na szkle i rzeźby. Salę na pierwszym piętrze
w sąsiedztwie pokoju z żywieckimi ubiorami mieszczańskimi poświęcono
strojowi górali żywieckich. Ponieważ jednak Muzeum nie posiada oryginal-
nych strojów tych ostatnich, ograniczono się do wystawienia dużych barw-
nych tablic wykonanych przez pracownię graficzną Muzeum Narodowego
na podstawie strojów użyczonych przez Muzeum Etnograficzne w Kra-
kowie oraz materiałów ikonograficznych. Na tymże piętrze w sali poświę-
conej historii Żywca wystawiono dokumenty począwszy od w. XIV, znaki
i lady cechowe (ryc. 195). Najciekawszym okazem w tym dziale jest orygi-
nał kroniki Andrzeja Komonieckiego, wójta żywieckiego.
348