DOI Artikel:
Dziuba, Stanisław; Piotrowicz, Józef: Sprawozdanie z działalności Muzeum Narodowego w Krakowie w latach 1959 i 1960
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.24582#0347
Wymiana fotografii oraz udzielanie informacji dotyczących okazów muzealnych
jest dalszą formą współpracy naukowej między muzeami i instytucjami naukowymi
w kraju i za granicą. Na 199 zamówień zrealizowanych w r. 1960 przez pracownię
fotograficzną 16 dotyczyło zamówień instytucji zagranicznych, a wśród nich były
takie, jak Uniwersytet w Oxfordzie, Muzeum Państwowe (Rijks-Museum) w Amster-
damie, Istituto di Storia del Arte w Wenecji, Słowacka Akademia Nauk w Braty-
sławie, Biblioteka Narodowa w Budapeszcie, muzea drezdeńskie oraz osoby prywatne,
jak prof. Bersano z Turynu, prof. Gomulić z Zagrzebia, p. Jurksas z Kłajpedy, Vladas
Drema z Wilna i inni.
Wraz fotografiami dostarczamy informacji typu inwentarzowego i bibliograficz-
nego. Zdarzały się także informacje połączone z krótkimi, a nawet obszerniejszymi
opracowaniami naukowymi, dotyczącymi pewnych zagadnień, jak np. dostarczone na
prośbę Uniwersytetu w Oxfordzie, przeznaczone dla jego wydawnictwa dane o hi-
storii łuku i jego używaniu w Polsce, o pochodzeniu herbu kapituły krakowskiej dla
doc. H. Seitza w Stockholmie, konsultacje dwóch prac doktorskich opracowywanych
na Uniwersytecie we Freiburgu w Badenii (NRF), przeprowadzone przez dyrektora
Muzeum, oraz obszerne wyjaśnienia, również przez niego dostarczone, na prośbę
Grunes Gewólbe w Dreźnie, a dotyczące znajdującego się tam pucharu królowej
Jadwigi.
Wystawy urządzane za granicą, przyjmowanie gości zagranicznych przez Mu-
zeum i wyjazdy naszych pracowników za granicę spełniają ważną rolę w nawiązy-
waniu kontaktów naukowych. W r. 1960 prof. dr A. Bochnak uczestniczył w uro-
czystościach 400-lecia drezdeńskich zbiorów artystycznych, prof. dr Z. Bocheński brał
udział w II Międzynarodowym Kongresie Muzeów Broni i Historii Wojskowości
w Wiedniu, zaś mgr St. Skowronek przebywał przez 9 miesięcy na stypendium rządu
egipskiego w Egipcie.
5. Pracownie
W latach 1959—1960 w Muzeum Narodowym czynnych było pięć pracowni kon-
serwatorskich, a mianowicie: 1. obrazów i rzeźb, 2. tkanin, 3. broni i przedmiotów
metalowych, 4. ceramiki. 5. papieru. Nie wszystkim jednak potrzebom muzealnym
mogły one podołać. Składało się na to wiele przyczyn. Do najważniejszych zdają się
należeć braki w wyposażeniu, braki lokalowe i szczupłość obsady.
Zaspakajając potrzeby doraźne, związane z przystosowaniem obiektów do eks-
pozycji, pracownie nasze nie są w stanie zapewnić systematycznej i ilościowo wy-
starczającej opieki konserwatorskiej obiektom wymagającym gruntownych zabiegów
zabezpieczających i renowacyjnych. Niemniej rezultaty ich działalności można ocenić
pozytywnie. Zwiększona aktywność wszystkich działów Muzeum, podejmowanie coraz
to nowych form pracy z natury rzeczy wymaga intensywniejszego wysiłku także
i ze strony pracowni konserwatorskich. Dotyczy to przede wszystkim prac związanych
zwłaszcza z wielkimi ekspozycjami, jak duże pokazy obrazów, wystawa bitwy pod
Grunwaldem, pokazy militariów itp. Eksponaty przeznaczone na te wystawy musiały
być niejednokrotnie poddawane długim i skrupulatnym zabiegom konserwatorskim.
Inne pracownie Muzeum Narodowego, pracownia graficzna i modelarska wystaw
objazdowych, stolarska, ślusarska i fotograficzna mają charakter pomocniczy, usłu-
gowy. I tak, pracownia fotograficzna wykonywała zdjęcia i odbitki w większości
na potrzeby własne, a więc zdjęcia dokumentacyjne dla uzupełnienia kart katalogo-
wych, reprodukcje do wydawnictw i zdjęcia w dużych wymiarach, przeznaczone do
pokazów, ale lównież na zamówienie instytucji naukowych tak krajowych jak i za-
341
jest dalszą formą współpracy naukowej między muzeami i instytucjami naukowymi
w kraju i za granicą. Na 199 zamówień zrealizowanych w r. 1960 przez pracownię
fotograficzną 16 dotyczyło zamówień instytucji zagranicznych, a wśród nich były
takie, jak Uniwersytet w Oxfordzie, Muzeum Państwowe (Rijks-Museum) w Amster-
damie, Istituto di Storia del Arte w Wenecji, Słowacka Akademia Nauk w Braty-
sławie, Biblioteka Narodowa w Budapeszcie, muzea drezdeńskie oraz osoby prywatne,
jak prof. Bersano z Turynu, prof. Gomulić z Zagrzebia, p. Jurksas z Kłajpedy, Vladas
Drema z Wilna i inni.
Wraz fotografiami dostarczamy informacji typu inwentarzowego i bibliograficz-
nego. Zdarzały się także informacje połączone z krótkimi, a nawet obszerniejszymi
opracowaniami naukowymi, dotyczącymi pewnych zagadnień, jak np. dostarczone na
prośbę Uniwersytetu w Oxfordzie, przeznaczone dla jego wydawnictwa dane o hi-
storii łuku i jego używaniu w Polsce, o pochodzeniu herbu kapituły krakowskiej dla
doc. H. Seitza w Stockholmie, konsultacje dwóch prac doktorskich opracowywanych
na Uniwersytecie we Freiburgu w Badenii (NRF), przeprowadzone przez dyrektora
Muzeum, oraz obszerne wyjaśnienia, również przez niego dostarczone, na prośbę
Grunes Gewólbe w Dreźnie, a dotyczące znajdującego się tam pucharu królowej
Jadwigi.
Wystawy urządzane za granicą, przyjmowanie gości zagranicznych przez Mu-
zeum i wyjazdy naszych pracowników za granicę spełniają ważną rolę w nawiązy-
waniu kontaktów naukowych. W r. 1960 prof. dr A. Bochnak uczestniczył w uro-
czystościach 400-lecia drezdeńskich zbiorów artystycznych, prof. dr Z. Bocheński brał
udział w II Międzynarodowym Kongresie Muzeów Broni i Historii Wojskowości
w Wiedniu, zaś mgr St. Skowronek przebywał przez 9 miesięcy na stypendium rządu
egipskiego w Egipcie.
5. Pracownie
W latach 1959—1960 w Muzeum Narodowym czynnych było pięć pracowni kon-
serwatorskich, a mianowicie: 1. obrazów i rzeźb, 2. tkanin, 3. broni i przedmiotów
metalowych, 4. ceramiki. 5. papieru. Nie wszystkim jednak potrzebom muzealnym
mogły one podołać. Składało się na to wiele przyczyn. Do najważniejszych zdają się
należeć braki w wyposażeniu, braki lokalowe i szczupłość obsady.
Zaspakajając potrzeby doraźne, związane z przystosowaniem obiektów do eks-
pozycji, pracownie nasze nie są w stanie zapewnić systematycznej i ilościowo wy-
starczającej opieki konserwatorskiej obiektom wymagającym gruntownych zabiegów
zabezpieczających i renowacyjnych. Niemniej rezultaty ich działalności można ocenić
pozytywnie. Zwiększona aktywność wszystkich działów Muzeum, podejmowanie coraz
to nowych form pracy z natury rzeczy wymaga intensywniejszego wysiłku także
i ze strony pracowni konserwatorskich. Dotyczy to przede wszystkim prac związanych
zwłaszcza z wielkimi ekspozycjami, jak duże pokazy obrazów, wystawa bitwy pod
Grunwaldem, pokazy militariów itp. Eksponaty przeznaczone na te wystawy musiały
być niejednokrotnie poddawane długim i skrupulatnym zabiegom konserwatorskim.
Inne pracownie Muzeum Narodowego, pracownia graficzna i modelarska wystaw
objazdowych, stolarska, ślusarska i fotograficzna mają charakter pomocniczy, usłu-
gowy. I tak, pracownia fotograficzna wykonywała zdjęcia i odbitki w większości
na potrzeby własne, a więc zdjęcia dokumentacyjne dla uzupełnienia kart katalogo-
wych, reprodukcje do wydawnictw i zdjęcia w dużych wymiarach, przeznaczone do
pokazów, ale lównież na zamówienie instytucji naukowych tak krajowych jak i za-
341