DOI Artikel:
Dziuba, Stanisław; Piotrowicz, Józef: Sprawozdanie z działalności Muzeum Narodowego w Krakowie w latach 1959 i 1960
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.24582#0348
granicznych oraz dla wydawnictw publikujących w swych książkach zabytki zgro-
madzone w naszym Muzeum.
Pracownia stolarska sporządzała sprzęt ekspozycyjny, jak gabloty, tablice, ekrany,
parawany, cokoły pod rzeźby oraz urządzenia magazynowe, regały, skrzynie do trans-
portu wystaw itp.
Pracownia graficzna i modelarska zajęte były przygotowywaniem wystaw objaz-
dowych, oświatowych, wykonując do nich tablice tekstowe, napisy, makiety, kopie itp.,
a także projekty afiszów dla wystaw stałych i czasowych.
Dobre wyposażenie techniczne nowo zorganizowanej pracowni ślusarskiej pozwo-
liło na podejmowanie szeregu robót potrzebnych do organizowania wystaw oraz do-
raźnych prac ślusarskich we własnym zakresie, z mniejszym nakładem kosztów
i z mniejszą stratą czasu, aniżeli by to było w razie zlecania takich prac osobom
spoza Muzeum.
VI. BIBLIOTEKI
Muzeum posiada dwie biblioteki: specjalistyczną w Głównym Gmachu i stano-
wiącą część Oddziału Czartoryskich. Pierwsza gromadzi literaturę z zakresu historii
sztuki drogą zakupów i wymiany wydawnictw oraz udostępnia swoje zbiory zarówno
pracownikom muzealnym, jak i czytelnikom spoza instytucji.
Bardziej szczegółowego omówienia wymaga tok prac w bibliotece Oddziału Czar-
toryskich. Gromadzone w pomieszczeniach dawnego arsenału miejskiego i częściowo
„Klasztorku” bezcenne jej zbiory, obejmujące ponad 12 000 rękopisów oraz około
30 000 inkunabułów, starodruków i obiektów kartograficznych, wreszcie ponad 100 000
woluminów druków i czasopism, znalazły się w przededniu przeniesienia do nowego
gmachu, wybudowanego w latach 1958—1960 przy ul. św. Marka 17. Tempo robót wy-
kończeniowych nie pozwoliło na przeniesienie zbiorów bibliotecznych w r. 1960, toteż
omówienie znaczenia wzniesionego świeżo gmachu tak dla samych zbiorów, jak i wa-
runków pracy ich pracowników oraz dla czytelników wypada odłożyć do następnego
okresu sprawozdawczego.
Przygotowaniem do przeprowadzki zbiorów były podporządkowe prace pracow-
ników działu rękopisów i działu druków Biblioteki Czartoryskich. W latach 1959—1960
uporządkowano zespół dyplomów pergaminowych, przeprowadzono szkontrum archi-
wum gospodarczego i archiwum domowego Czartoryskich, rejestrację rękopisów i dru-
ków, systematyczne odkurzanie zbiorów. Uporządkowanie rękopisów objąć już mogło
ich całość dzięki odzyskaniu w lipcu 1959 roku zabranych w r. 1951 przez Archiwum
Państwowe Miasta Krakowa i Województwa Krakowskiego 4 631 rękopisów i doku-
mentów pergaminowych.
Wprawdzie w r. 1960 uruchomiono już w nowym gmachu przy ul. św. Marka
pracownię konserwatorsko-introligatorską i rozpoczął w niej pracę konserwator
K. Płochocki, jednak wykorzystanie jej nie wyszło poza kilka większych zabiegów
konserwatorskich. Pracownia jest bowiem niewielka, brakuje jej pełnego wyposaże-
nia, np. digestorium; wakuje stanowisko introligatora. Rozwiązanie jej problemu
zapewni zbiorom konieczną opiekę i możliwość ich prawidłowe] konserwacji.
Rozpoczęto pracę nad kontynuacją katalogu rękopisów (doprowadzonego w r. 1913
zaledwie do numeru 1 681) i nad katalogiem dyplomów pergaminowych, zarejestro-
wano 870 rękopisów, mikrofilmowanych stopniowo od kilku lat przez Bibliotekę Na-
rodową w Warszawie. Trwa opracowywanie katalogowe zbiorów własnych, na przy-
kład kartograficznych i czasopism, łączone zresztą z przekazywaniem danych dla ka-
talogów centralnych. W dużym stopniu hamowała przebieg i rozmach prac wewnętrz-
342
madzone w naszym Muzeum.
Pracownia stolarska sporządzała sprzęt ekspozycyjny, jak gabloty, tablice, ekrany,
parawany, cokoły pod rzeźby oraz urządzenia magazynowe, regały, skrzynie do trans-
portu wystaw itp.
Pracownia graficzna i modelarska zajęte były przygotowywaniem wystaw objaz-
dowych, oświatowych, wykonując do nich tablice tekstowe, napisy, makiety, kopie itp.,
a także projekty afiszów dla wystaw stałych i czasowych.
Dobre wyposażenie techniczne nowo zorganizowanej pracowni ślusarskiej pozwo-
liło na podejmowanie szeregu robót potrzebnych do organizowania wystaw oraz do-
raźnych prac ślusarskich we własnym zakresie, z mniejszym nakładem kosztów
i z mniejszą stratą czasu, aniżeli by to było w razie zlecania takich prac osobom
spoza Muzeum.
VI. BIBLIOTEKI
Muzeum posiada dwie biblioteki: specjalistyczną w Głównym Gmachu i stano-
wiącą część Oddziału Czartoryskich. Pierwsza gromadzi literaturę z zakresu historii
sztuki drogą zakupów i wymiany wydawnictw oraz udostępnia swoje zbiory zarówno
pracownikom muzealnym, jak i czytelnikom spoza instytucji.
Bardziej szczegółowego omówienia wymaga tok prac w bibliotece Oddziału Czar-
toryskich. Gromadzone w pomieszczeniach dawnego arsenału miejskiego i częściowo
„Klasztorku” bezcenne jej zbiory, obejmujące ponad 12 000 rękopisów oraz około
30 000 inkunabułów, starodruków i obiektów kartograficznych, wreszcie ponad 100 000
woluminów druków i czasopism, znalazły się w przededniu przeniesienia do nowego
gmachu, wybudowanego w latach 1958—1960 przy ul. św. Marka 17. Tempo robót wy-
kończeniowych nie pozwoliło na przeniesienie zbiorów bibliotecznych w r. 1960, toteż
omówienie znaczenia wzniesionego świeżo gmachu tak dla samych zbiorów, jak i wa-
runków pracy ich pracowników oraz dla czytelników wypada odłożyć do następnego
okresu sprawozdawczego.
Przygotowaniem do przeprowadzki zbiorów były podporządkowe prace pracow-
ników działu rękopisów i działu druków Biblioteki Czartoryskich. W latach 1959—1960
uporządkowano zespół dyplomów pergaminowych, przeprowadzono szkontrum archi-
wum gospodarczego i archiwum domowego Czartoryskich, rejestrację rękopisów i dru-
ków, systematyczne odkurzanie zbiorów. Uporządkowanie rękopisów objąć już mogło
ich całość dzięki odzyskaniu w lipcu 1959 roku zabranych w r. 1951 przez Archiwum
Państwowe Miasta Krakowa i Województwa Krakowskiego 4 631 rękopisów i doku-
mentów pergaminowych.
Wprawdzie w r. 1960 uruchomiono już w nowym gmachu przy ul. św. Marka
pracownię konserwatorsko-introligatorską i rozpoczął w niej pracę konserwator
K. Płochocki, jednak wykorzystanie jej nie wyszło poza kilka większych zabiegów
konserwatorskich. Pracownia jest bowiem niewielka, brakuje jej pełnego wyposaże-
nia, np. digestorium; wakuje stanowisko introligatora. Rozwiązanie jej problemu
zapewni zbiorom konieczną opiekę i możliwość ich prawidłowe] konserwacji.
Rozpoczęto pracę nad kontynuacją katalogu rękopisów (doprowadzonego w r. 1913
zaledwie do numeru 1 681) i nad katalogiem dyplomów pergaminowych, zarejestro-
wano 870 rękopisów, mikrofilmowanych stopniowo od kilku lat przez Bibliotekę Na-
rodową w Warszawie. Trwa opracowywanie katalogowe zbiorów własnych, na przy-
kład kartograficznych i czasopism, łączone zresztą z przekazywaniem danych dla ka-
talogów centralnych. W dużym stopniu hamowała przebieg i rozmach prac wewnętrz-
342