11. Stańczyk na balu u królowej Bony (ol.)
Zygmunt Gloger w Encyklopedii staropolskiej pisze: „Dopiero w obra-
zach Matejki tragiczna postać z dzwonkami i uszami sarnimi na głowie
przybrała kształt widomy, któż dziś inaczej wyobraża sobie Stańczyka,
niż zapatrzonego w kometę podczas rozpustnej uczty dworskiej, lub skur-
czonego w kłębek podczas hołdu pruskiego” 20.
Sugestywne oddziaływanie obrazów Matejki wyraźnie widać u jego
ucznia Stanisława Wyspiańskiego. Kompozycję Stańczyka na balu u kró-
lowej Bony powtarza Wyspiański w jednej ze scen Wesela. Siedzący
w fotelu Stańczyk dyskutuje z dziennikarzem, a uczestnicy wesela bawią
się beztrosko w przyległej izbie.
20 Zygmunt Gloger, Encyklopedia staropolska I, Warszawa 1900, s. 180.
21 Artykuł powyższy oddano do druku w stulecie namalowania obrazu (1862—
1962).
Zygmunt Gloger w Encyklopedii staropolskiej pisze: „Dopiero w obra-
zach Matejki tragiczna postać z dzwonkami i uszami sarnimi na głowie
przybrała kształt widomy, któż dziś inaczej wyobraża sobie Stańczyka,
niż zapatrzonego w kometę podczas rozpustnej uczty dworskiej, lub skur-
czonego w kłębek podczas hołdu pruskiego” 20.
Sugestywne oddziaływanie obrazów Matejki wyraźnie widać u jego
ucznia Stanisława Wyspiańskiego. Kompozycję Stańczyka na balu u kró-
lowej Bony powtarza Wyspiański w jednej ze scen Wesela. Siedzący
w fotelu Stańczyk dyskutuje z dziennikarzem, a uczestnicy wesela bawią
się beztrosko w przyległej izbie.
20 Zygmunt Gloger, Encyklopedia staropolska I, Warszawa 1900, s. 180.
21 Artykuł powyższy oddano do druku w stulecie namalowania obrazu (1862—
1962).